Al geruime tijd was ik smoorverliefd op een meisje die bij hetzelfde bedrijf werkt als ik. Ik wist dat ze een relatie had en dat ze samenwoonde. Heb altijd veel interesse in haar getoond, maar nooit echt signalen afgegeven dat ik zo zwaar verliefd op haar was. Soms kon ik wel merken dat ze me wel leuk vond, het waren vaak van die kleine dingen. Samen een sigaret roken in de rookkamer na werktijd, omdat ik op de helpdesk werk meldde ze soms problemen met haar pc terwijl die er niet waren. Het contact werd dit jaar wel wat intensiever maar nog niet echt van die liefdesprikkels. Maar je kon voelen dat er toch enige spanning was. De echte spanning ontstond een keer dat ze, ik woonde toen nog bij mijn ouders, dat ze mij thuis belde.
Omdat mijn ouders nummerherkenning hebben zag ik aan het nummer dat het uit haar woonplaats kwam. Op dat moment realiseerde ik me nog niet dat zij het was. Ik heb toen niet opgenomen. Het gaf mij wel een vreemd gevoel, ik vroeg me af wie dat nou kon zijn. Telefoonboek gepakt en gezocht naar mensen die ik kende in die woonplaats. Geen geluk. Stilletjes aan begon ik er aan te denken dat zij het wel eens zou kunnen zijn. Dus voor de gein gaan zoeken. Nee ze stond niet onder haar naam in het telefoonboek. Nu wist ik hoe haar vriend van achteren heet. Dus ik zoeken op die naam en ja hoor nummer kwam overeen met wat er in het display stond. Ik werd eigenlijk een beetje helemaal gek. De adrenaline stroomde me als een vulkaanuitbarsting door het lichaam. Wat moest ik hier nu van denken. Wilde ze wat met me of wou ze gewoon even praten. Je denkt dan bij jezelf je belt niet zomaar iemand van het werk op zondagavond op om even te bebben. Goed de volgende dag zag ik haar en vroeg waarom ze gebeld had. Gewoon zei ze. Maar kon aan haar ogen zien dat het niet zomaar was. Ze begon toen wat openhartiger te worden en zei dat de relatie met haar vriend al geruime tijd op een laag pitje stond, eigenlijk was het helemaal voorbij. Toen ik dat hoorde was ik helemaal van de kaart en begon te stotteren en te zweten als een otter. Dit was een droom die uitkwam. Zo langzaamaan begonnen we elkaar ook buiten het werk te zien. Ze was al druk bezig om naar haar zus te verhuizen, omdat ze niet langer in haar eigen huis wilde wonen. Het was een supertijd, we deden allemaal van puberale dingen. Omdat ik nog bij ouders woonde en zij bij haar zus hadden we weinig mogelijkheden om ergens lekker te vrijen. We deden dit meestal in de auto ergens op een recreatiepark. Het was gewoon fantastisch die tijd. Maar aan alles komt ook een eind. Het was op een vrijdagavond, zij had late dienst. Ik wist dat ze om 21.00 uur klaar zou zijn dus belde ik haar op. Ze nam op en ik vroeg haar hoe het was. Goed zei ze. Maar ik kon aan haar stem horen dat dat niet echt gemeend was. Ik zei tegen haar wees eens eerlijk. Toen kwam de aap uit de mouw. Ze wou niet meer verder. Mijn wereld stortte in. De afgelopen weken waren fantastisch, heb nooit aan haar gemerkt, zelfs diezelfde dag, dat er iets aan de hand was. Ik was met stomheid verbaasd. Het gesprek duurde niet al te lang. Na die vrijdag heb ik slapeloze nachten met de hele tijd dezelfde vraag wat er nou gebeurt was waardoor ze die beslissing genomen had. Eten kon ik ook al bijna niet meer. Ik woog 95 kg en dat is nu nog maar 83 kg. Mijn broeken zakken me van de kont. Goed er gingen een paar weken overheen. Ik liep nog steeds met de vraag waarom, elke keer als ik haar sprak, ontweek ze me. Wat nu. Ik ben nogal een emotioneel persoon en hou ervan om alles op papier te zetten. Dus ben ik de pen ingekropen en heb haar een brief geschreven. Al mijn emoties zaten erin die ik voor haar voelde. Nadat ik de brief opgestuurd had, kreeg ik 2 dagen later een sms'je. Daar vroeg ze of ze een keer iets met me wou afspreken. Natuurlijk wilde ik dat en bevestigde dit. We zagen elkaar waar we regelmatig kwamen om onze liefdeslusten te botvieren. Zeer romantisch. We begonnen eens te praten en langzamerhand kwam er naar voren dat ze er wel spijt van had, dat ze er een eind aangemaakt had. Ik heb haar ook verteld dat ik het totaal niet begreep, zo van de ene op de andere dag. Wat bleek er nou aan de hand te zijn. Zij zat nog steeds meer haar ex die haar maar niet los kon laten, dat ze bij haar zus woonde, dat niets van haar zelf was, etc. Het was haar allemaal een beetje teveel geworden. Goed daar heb ik begrip voor, maar ik zei haar dat ze dat gewoon had moeten aangeven, dan konden we het wat rustiger aan doen. Na het gesprek hebben nog lekker gevreeen en zijn toen onze eigen weg weer gegaan. Het contact werd alleen maar intensiever na het gesprek, het kwam voornamelijk van haar kant. Dus ik dacht het gaat weer lekker.
Inmiddels had ik de sleutel van mijn nieuwe huis gekregen en was daar heel druk mee. Ze kwam elke dag 's ochtends helpden met schilderen en allerlei andere klusjes. 's Middags moest ze dan werken. Het was op een donderdag, ze had weer een paar klusjes gedaan en ging daarna naar het werk. Het was een vreemd gevoel wat ik had toen ze weg was. Maar heb er verder niet meer bij nagedacht. Ik belde haar vrijdag 's avonds na haar late dienst weer op. Je raad het al weer. Het was weer op een vrijdagavond tijdens haar late dienst en weer aan de telefoon. Weer verbrak ze onze relatie. Nu was de maat vol voor mij en wenste geen contact meer met haar. Dit ging een tijdje goed. Een week later zou ik op zaterdag voor het eerst in mijn nieuwe huis gaan wonen. Dat was de planning. Op zaterdag heb ik alles verhuist en besloot om die avond nog maar niet daar te gaan slapen. Ik was onderweg van mijn huis naar het huis van mijn ouders. Plotseling kreeg ik een sms'je. Ik keek en zag dat het van haar was. Ze smsde dat ze me veel plezier wilde wensen met mijn eerste nacht in het nieuwe huis. Toen ik het las was eigenlijk een beetje van de kaart. Dit had ik niet verwacht. Ik was al helemaal bezig om haar te vergeten en was daar redelijk mee onderweg. En nu dit weer. Wat moest je hier nu weer van denken. Ze wist dat ik het er moeilijk mee had en toch stuurt ze dan toch zo'n sms. Ik besloot niet terug te sms'en. 's Maandags sprak ik haar op het werk, ze deed of er niets aan de hand was. Toen ik even alleen met haar was, vroeg ze me of ze een keer langs mocht komen. Ik twijfelde een beetje maar stemde toch toe. Zondag's kwam ze bij me. Ze had een mooie citruspers bij me voor mijn nieuwe woning en dit was niet zo'n goedkope. De avond vorderde en we begonnen wat serieuzer te praten over onze relatie. Het bleek dat ze me toch miste en dat ze bij me terug wou. Ik vond dit wel ok maar zei haar er wel bij dat mijn vertrouwen erg beschadigd was. We hebben nog lang gepraat en besloten het rustiger aan te doen. 1 Week ging voorbij, alles prima, 2 weken gingen voorbij, alles prima. Afgelopen zondag lekker wezen uiteten. Heerlijk gevreeen. Het was gewoon heerlijk. Afgelopen week had ik al weer zo'n vermoeden, ik zei al dat ik een emotioneel persoon ben. Ik voel gewoon als er iets aan de hand. En wat bleek. Precies het is weer voorbij. Nu zie ik haar vanavond voor het laatst. Ik ben het nu spugzat. En wil na vanavond dan totaal verder geen contact meer met haar. Dus zoals je leest 3 maal is niet altijd scheepsrecht.

Lovebug