In 2003 leerde ik iemand kennen...
Het was voor mij een warrige tijd.... lag in scheiding toen...
Het was voorjaar en er was een klubavond van de motorklub. Hij kwam binnen en dat vergeet ik nooit. Er bestaat liefde op het eerste gezicht. Hij bleek dat net zo te hebben en te voelen als ik.
Ik in scheiding, hij in een relatie. Veel stiekem mail-verkeer, met een groep vrienden op vakantie en genietend van elk moment.. oogcontact, een aanraking...
Na een aantal maanden hem de keus gesteld: zijn vriendin of mij. Hij koos voor zijn vriendin...
Ik ging verder met mijn leven en leerde iemand anders kennen.
Hij wilde het terug draaien en alsnog voor me kiezen, maar ik zat al te ver in een "ander verhaal" en kon deze persoon niet teleurstellen...
Het is al zo lang geleden, maar er zijn nog altijd momenten dat ik aan hem denk... ondanks dat ik gelukkig ben met de huidige relatie die ik na hem kreeg.
Twijfel of ik hem nog eens zou benaderen (mail?), maar hij zal natuurlijk ook al verder in zijn leven zijn. Daarnaast voelt het dan alsof ik "vreemd ga" in de huidige relatie...
Maar het gevoel dat ik krijg als ik aan hem denk is onbeschrijflijk... een erg warm gevoel...

Wat vinden jullie? Gewoon laten rusten en hopen dat het toch ooit slijt? Of gaat hier toch om de liefde van mijn leven.....??