Hallo allemaal,

Ik zal eerst even mijn hele situatie uitleggen en ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik precies verwacht van jullie maar al het commentaar is meer dan welkom!

Heb een relatie gehad van 2 jaar en een aantal maanden. Verder is het altijd een hele sterke relatie geweest. Dit was ook mijn eerste serieuze liefde. Er waren onderling soms wel wat irritaties maar over het algemeen een sterke relatie.

De break-up is gekomen doordat wij in het weekend ruzie hebben gekregen en toen samen vervolgens hebben afgesproken om even een pauze te doen. Na een aantal dagen zaten er meer dingen tegen in het leven en wou ik het weer goed maken met mijn vriendin. Ik kon het er niet ook nog bij hebben om geen contact te hebben met mijn vriendin. Toen ik haar duidelijk maakte om het bij te leggen zei ze dat ze nog even goed wou nadenken en rust wou. Dit is toen bij mij in het verkeerde keelgat geschoten en ik ben toen ontzettend boos geworden. Ik zat met heel veel frustraties van andere dingen en kon gewoon even niet helder meer nadenken. Achteraf heel veel spijt van mijn schelden etc. Na het schelden heb ik haar die rust gegeven ongeveer (3-4) dagen. Ik werd helemaal gek van mezelf door de onzekerheid. Ik hoopte telkens dat het weer goed zou komen en dacht dit kan niet fout gaan door een geirriteerd weekendje en een scheldpartij. Ik heb haar vervolgens opgebeld en gezegt dat ik duidelijkheid wou. Die dag heeft ze het echter uitgemaakt ze vond het beter zo en ze zei daar haar gevoelens weg waren. Ik vond het vreemd maar blijkbaar had ze met valentijn (wat nog heel gezellig en romantisch was) al zitten denken van wat ze verder wou met onze relatie.

Ik was toch een beetje opgelucht die dag ik had duidelijkheid en kon het eindelijk gaan verwerken. Ik dacht het toen heel makkelijk op te pikken en dat we gezellig als vrienden verder konden gaan. We bleven contact houden en we zouden blijven afspreken zo’n 1 x in de 1-2 weken. Ook zouden we seks blijven hebben, zoenen en knuffelen tot ieder zn eigen nieuwe partner heeft. Maar ik moest dit wel als goede vrienden zien.

Uiteindelijk hebben we een week na de break-up elkaar nog gezien op een feest en ik heb met haar nog wat gepraat of dat we het ooit in de toekomst nog een keer zouden kunnen proberen omdat het tussen ons zo mooi was. Ze zei dat ze me geen hoop kon geven. Echter merkte ik na dat feest dat ze nog ontzettend veel gevoel in me los maakt en dat contact via mobiel me alleen maar weer hoop geeft. We hebben na dat feest afgesproken om elkaar paar maanden niet te zien en af en toe mobiel contact. Ik heb toen 3 dagen niets van me laten horen en uiteindelijk nam ze gister contact met me op en vroeg hoe het met me ging. Ik zei dat het nog erg slecht met me ging en dat ik nog vaak in dipjes zit. Ze vond het rot en ze zei dat ik haar altijd kon whatsappen. Ik zou dolgraag contact met haar hebben en vrienden willen zijn maar ik moet me zelf beschermen en heb haar toen duidelijk gemaakt dat. Als ze nog toekomst in ons ziet dat ze contact op kan nemen en dat ik wel contact op neem als ik denk dat ik er klaar voor ben voor een normale vriendschap tussen ons. Ze zei toen van en eerst wou je nog vrienden blijven enzo? Ik heb toen gezegt dat het te zwaar voor me is als we goed contact hebben en dat ik haar in de handen van een andere jongen zie lopen. Ze zei dat ze het wel snapte. Ze heeft toen aangegeven dat ze geen contact meer met me zal opzoeken.

Achteraf gezien zou ik graag nog genieten van het aantal maanden dat ik seks met haar zou kunnen hebben. Maar voor het verwerken hiervan is het beter om het contact voor altijd of tijdelijk te verbreken.
Ik huil al een aantal dagen niet meer maar zit nog wel elke dag in een emotionele achtbaan met heel veel dipjes. En ik wist niet dat liefde zo veel met je lichaam kan doen. Ik merk wel dat geen contact beter voor me is want, door dat whatsappje van gister was ik weer totaal van slag. Geen hap door m’n keel m’n lichaam die bonsde en verhoogde hartslag.

Verder heb ik haar geunfollowed op twitter zodat ik zo min mogelijk van haar zie. Telkens als ik het weer zwaar heb in een dip dan denk ik maar van als we bestemd voor elkaar zijn komen we elkaar ooit nog tegen en als dat niet is dan is dat zo...

Ik heb overigens het geluk dat ik haar in mijn normale leven echt nooit tegenkom hoog uit een keer met het uitgaan.

Ik hoop er snel bovenop te kunnen komen en dat ik ooit weer helemaal verliefd en gelukkig zal zijn met een ander meisje. Sorry voor het lange verhaal maar als jullie tips hebben of iets dan hoor ik het heel graag!
Ik ben overigens 19 en zei is 17 jaar oud.

Groetjes,

Rick