Nieuwjaardags 2006, de mooiste dag van mijn leven,
ik kon je al wat langer, vanwege jou neefiej en
een vriend van mij. 2 weken na het overlijden van het
broertje van een vriendin van ons, gingen we te bowlen
en op dat moment wisten wij het alle 2 van elkaar dat we elkaar leuk vonden.Maar later vertelde je dat je mij al veel langer leuk vond, maar ik had dat niet door. Op 1 januari 2006 smste je mij of ik nog terug kwam naar het dorp, en ja, ik kwam terug. Je vroeg of ik dan even langs wou komen om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Die avond was het heel gezellig, lekker gepraat, en op slot toen ik naar huis ging vroeg je mij om even terug te komen, omdat ik weg liep. die avond hebben we ook gezoend, en er kwamen steeds meer
dagen dat ik je zag. We waren egt heel gelukkig met elkaar en voor ons wat er niemand meer die ons in de weg zat.
op 1 april zijn we met vrienden naar Duitsland geweest het was een geweldig weekend, en voor jou en voor mij zou
het nog lang duren en elkaar nooit meer kwijt zouden raken.
maar 3 weken daarna 26 april, ik was de hele dag zenuwachtig omdat ik bang was dat er wat zou gaan gebeuren, je had de
de hele week al plannen en geen tijd voor mij
en ik wou weten waarom dat was, ik had je die middag gesmst of je die avond tijd had om even met me te praten en
dat had je. je vroeg aan mij wat er met me aan de hand was maar ik wou het graag van jou weten, ik zei tegen je dat ik bang was dat het uit zou gaan, en dat was ook zo, ik kon alleen maar huilen en huilen, maar ook jij, jij moest ook zo huilen omdat je vertelde dat je nog nooit zoveel liefde van iemand had gekregen, maar de vraag is: Waarom?? is het niet goed om liefde en aandacht aan iemand te geven, ik kon die avond niet naar huis omdat mijn ouders dachten dat ik zou blijven slapen bij je, ik ben ook bij je blijven slapen maar maar ik moest alleen maar huilen, we hebben in bed niks meer tegen elkaar gezegt, toen ik opstond en naar huis wou gaan, je pakte me vast en zei dat ik niet mocht gaan, uiteindelijk ben ik dan toch in jou armen in slaap gevallen, maar het mocht onze relatie niet meer redden, je wou er niet meer voor vechten, Weken, maanden ik voel me nog steeds rot, maar ik ga verder met me leve.