Hallo alle hartgebroken mensen,

Ik ben 28 jaar jong en een relatie van 8 jaar achter de rug!
De eerste 7 jaar waren mooi en fantastisch ik kon me toen niet indenken dat ik er nu zo voor zou zitten, ik had het nooit van hem verwacht. Het begon dus 8 jaar geleden ik kwam net uit een helse relatie en wilde eigenlijk tot mijn 25e alleen blijven ik kon er wel van genieten vrijgezel zijn.
Ik kende mijn ex al een aantal jaren we hadden ooit iets gehad en het voelde erg vertrouwd met hem we hebben wel 7 mooie jaren achter de rug.
We wilden eigenlijk vanaf het begin samen een kindje maar door omstandigheden kwam het er niet van tot mei vorig jaar toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, en wat waren we blij.
Vrijwel meteen nadat ik zwanger was geworden begon de ellende.
Hij werd afstandelijk en bleef vele nachten weg en ging ook nog es vroeg de deur uit en ik zat daar maar met mijn zwangere buik.
vlak voor de kerst kwam ik er (toevallig) achter dat hij al een paar maanden iets had met een ander. Volgens dat lelijke rode wijf hadden ze toen tot een paar weken gelden iets met elkaar maar het was alweer voorbij.
Ik hem direct confronteren en natuurlijk ontkennen en ontkennen en ontkennen. Hij kreeg haar zelfs zo gek om mij een berichtje te sturen met daarin haar excuses dat ze nooit met mijn vent had liggen wippen, dit was alles wat ik (toen hoogzwanger) wou horen. Ik was er echt kapot van maar wilde hem uiteindelijk zo graag geloven.
Sinds hij vreemdging is er heel wat veranderd in onze relatie.
Hij was altijd diegene waar ik op kon bouwen mijn alles ik had het nooit van hem verwacht dat hij mij zo kapot maakte. Terwijl ik moest genieten van mijn zwangerschap liep ik gestressed rond.
Er was echt iets veranderd in onze relatie ik had het eigenlijk al die tijd geweten maar wou liever mijn ogen sluiten.
Ik was er ook flink zat van een paar weken geleden en heb hem eruit gezet, ik dacht het komt vast wel weer goed ik had hoop!
We zouden het weer proberen maar alles bleef ongewijzigd, hoe hij mij behandelde, later bleek dat hij het op mij afreageerde dat hij zelf zijn vieze leuter niet in zijn broek kon houden. Tot ik erachter kwam dat hij gewoon weer met dat vieze mokkel bezig was en hij had een paar weken geleden, toen hij eigenlijk keihard aan onze relatie moest werken, weer haar had opgezocht en met haar had liggen wippen.
Ik kwam erachter de tweede nacht dat hij weer bij mij was dat hij met haar had lopen sms-en en bellen als een geile konijn. Ik heb hem er vervolgens weer uitgezet.
De volgende dag heeft hij alles opgebiecht en ik was er echt kapot van.
Nu een week later gaat het al een stuk beter met mij. ik vind het heel moeilijk dat we samen een kind hebben en ik dus nooit van hem afkom.
Ik was er kapot van maar besef heel goed dat het zijn verlies is en niet de mijne. Ik heb geen capsones ofzo maar weet dat ik er mag zijn en hij (10jaar ouder) ziet er gewoon niet meer uit, kaal grijs en oud!
Hij mocht blij zijn al die jaren dat ik van hem was zijn handjes stijf op elkaar houden.
Ik heb zijn auto onder zijn reet weg verkocht en nu is hij een zwerver en geloof me zo ziet hij er ook uit.
Wraak is zo zoet.
Ik kom er wel samen met mijn zoontje (7mnd) maar hij zal alleen maar verder afglijden en hij verdient het.......