Hallo,

Ik ben nieuw hier en zou graag mijn verhaal kwijt willen! Ik ben nog jong 23! ik ben in september 2010 getrouwd met de man waar ik vanaf mijn 16de mee samen ben. Na nog net geen jaar getrouwd te zijn ben ik gaan twijfelen! ik miste veel dingen in mijn relatie. En toen kwam ik een andere man tegen waarmee ik aan de praat raakte! Door hem ben ik gaan inzien wat ik in een relatie miste. Dus ik heb nagedacht en kreeg in de tussentijd gevoelens voor die andere man. Ik ben gaan scheiden! Wat nooit leuk is natuurlijk. Ik sliep op de bank een maand lang. Heb toen ook nog een dierbare verloren net toen ik ging scheiden. Heftige tijd. Ik kreeg een relatie met die andere man. Dat hielp me heel goed en ik had eigenlijk geen verdriet om mijn scheiding omdat je gelijk opvulling hebt. Het ging goed tussen hem en mij! Toen kreeg ik me appartementje! Dat moet fijn zijn! maar ik voelde me toch wel alleen. Want ik wil niet graag alleen zijn! ik wil weten dat iemand gek op mij is! Toen raakte ik een beetje in een dip! En toen ging het slechter met die nieuwe man in mijn leven hij zei nu je zo bent vind ik je minder leuk ik ben niet tot over mijn oren verliefd op je! Dat wil je natuurlijk niet horen! Toch bleven we het proberen! En het ging weer beter! Tuurlijk nog van die momenten! We hadden het al een klein beetje over de toekomst! En nu sinds dit weekend is mijn relatie over! Hij zit nu zelf in de put! En hij voelt nu niet genoeg voor me! dus wil hij goeie vrienden zijn! En wie weet wat de toekomst brengt. Het leek alsof de grond onder mijn voeten vandaan zakte! Dit had ik niet verwacht nu! Ik had die zaterdagnacht nog wel een beetje rot tegen hem gedaan omdat hij niet bij me kwam slapen wat hij normaal wel doet in het weekend! en toen heb ik met hem gesmst en dingen gezegd van miss passen we niet bij elkaar etc. Maar alleen omdat ik boos was en teleurgesteld. en hij zei toen nog tegen me ik beloof je beterschap en even door de zure appel heen bijten! En zondag is het over! IK kan er gewoon niet bij! ik heb zoveel verdriet en pijn nu! Ik heb nog veel hoop dat het goed komt!! Maar heb zo me twijfels want hij doet nu zo anders! ik moet hem nu met rust laten in de hoop dat hij me gaat missen maar dit is zo moeilijk!!! Ik ben namelijk helemaal alleen! heb niet echt vriendinnen! en me familie woont wat verder! waar ik ook nog niet zo heel lang contakt mee heb! dit maakt het voor mij extra moeilijk! weet gewoon niet hoe ik de dag door moet komen! ik eet niet kan amper slapen! en wil hem de hele tijd smsen of bellen! ik heb zoveel hoop en voel me zo machteloos! maar ja hij voelt niet genoeg voor me! en dat doet zo pijn! ik zit nu elke dag gewoon thuis te huilen en dan ben ik weer een beetje rustig en dan huil ik weer intens! hoe moet ik met deze gevoelens omgaan. ik wil gewoon nog een kans. maar ik weet niet of hij me die gaat geven. omdat hij met zichzelf in de knoop zit. en dan zie ik hem en dan is hij gewoon vrolijk terwijl ik van binnen kapot ga! pffffff leven is niet leuk! heb al geen makkelijke jeugd gehad! en nu sta ik er echt weer alleen voor! het enige wat ik wil is liefde en 2 armen om me heen!!!