Hallo allemaal,

Ik lees al een tijdje hier en ben nu ook maar eens lid geworden om mijn verhaal kwijt te kunnen.Ik ben 20 jaar (nog erg jong idd) en had sinds mijn 16e een vriend. Mijn eerste liefde. Hij is 3 jaar ouder en had al een relatie gehad van 1.5 jaar. Nu waren we 3.5jaar bij elkaar en toen begon ik te twijfelen; Is dit het wel, wil ik dit voor de rest van mijn leven? Wil ik nooit meer met iemand anders iets doen? (Hij is ook de enige waar ik sex mee heb gehad terwijl hij dat nog wel had ghad met zijn ex en ik vond dat een vreemde gedachte dat ik het nooit met iemand anders zou doen.)Na veel gepraat te hebben zijn we in Februarie uit elkaar gegaan.Hij had het heel moeilijk en belde me heel veel en vaak huilend op. Ik wilde juist nu rust en wist niet goed hoe ik hierme om moest gaan en deed vaak kortaf. Hij leerde een nieuw meisje kennen en sprak daar regelmatig mee af. Tegen mij zei hij dat het alleen was om mij te vergeten en eht zeker geen verliefdheid was. Ik vond het fijn voor 'm want ik wilde niet terug bij hem. Maar na 3 maanden kregen ze toch een relatie.. Ik was er kapot van! Ik heb flink in het rond gescharreld en flink gedate om hem te vergeten. Naar hem toe deed ik alsof het goed was zo maar dat vond ik helemaal niet. Ik besefte me ik wil hem terug. Na2 maanden ging zijn relatie uit. Ik was ontzettend blij en dacht meteen dat het wel weer een kans zou maken.. Dit was niet het geval. Ik had hem al vaker verteld dat ik hem terug wilde en dat ik achter mijn twijfel was. Maar hij zei dat ik te temperamentvol was en dat we teveel verschilden. Ok, ik dacht dan kunnen we wel als vrienden evrder gaan maar dat leek hem nog geen goed id. We hebben altijd wel goed contact gehouden sinds het uit is met zijn nieuwe vriendin. Nu laat hij de laatste tijd merken dat hij wel graag contact met me wil en dat hij me mist.Maar tegelijkertijd zegt hij dat hij het puur vriendschappelijk bedoelt. Terwijl als we bij elkaar zijn of ik kom daar op bezoek (bij zijn ouders) als ik dan binnekom knuffelt hij mij en kust hij me... Ik ben helemaal in de war. In het begin zei die nog dat ik het niet voor hem was terwijl hij nu al contact wil.. Maar vriendschappelijk dat is wat hij zegt. Terwijl alles wat hij doet en verder zegt wijst erop dat hij mij wel wil. Ik denk dat hij nog boos is over hoe het is uitgegaan en de manier waarop ik met hem ben omgegaan. Er zit namelijk wel al vooruitgang in! En hij zgt ook je moet doen wat je gevoel zegt en dat is dus voor hem gaan. Maar dan zeg ik misschien moet ik voor mezelf kiezen en mezelf die pijn besparen, want misschien kun je er wel nooit eer voor gaan. Dan zegt hij ik zou het wel jammer vinden je niet meer te zien en zou je het jezelf vergeven als je vindt dat ik je ware ben maar je er niet alles aan hebt gedaan om me terug te krijgen. En hij zegt ook als we weer gaan afspreken dan zit er natuurlijk een kans in dat het gevoel weer wordt zoals het was en er zit nu ook nog veel gevoel bij maar dat kan ik je niet verzekeren...Hij weet zelf niet wat hij wil en ik word er gek van!

Weet iemand wat ik nu moet doen? Voor mezelf kiezen of voor hem gaan. Ik heb hem tenslotte veel pijn gedaan en besef dat het tijd nodig heeft. Maar zit er wel een kans in of vind hij de gedachte gewoon alleen maar prettig dat hij me altijd wel heeft..!? Sorry voor mijn lange verhaal maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik kan niet meer eten of slapen van verdriet. Ik wil hem terug, het was de grootste fout uit mijn leven om het uit te maken om te weten hoe het met andere zou zijn..

Liefs Mij...