Ze zeggen dat het beter wordt maar waarom voel ik dat dan niet? Elke dag wordt het moeilijker in mijn beleving, elke dag mis ik je meer!!!!!
Elke dag meer het besef dat we nooit meer samen zijn......
Ik kan er niet meer tegen het sloopt me en maakt me kapot.
Na je laatste mail lijkt alles juist weer veel moeilijker dan ervoor want ik wil meer verlang na meer! Wil weten wat je doet, waar je bent, hoe je je voelt???
Vandaag heb ik je toch weer gemailt en mijn gevoel verteld ik kon het niet laten het werd me teveel, vind je het gek na 7 jaar? Na 7 jaar in eens alleen, alles zo leeg en zo kil!
De hele avond zit ik al te janken en nee het lukt me niet mezelf op te peppen jij bent de enige die dat kan! Die dit gevoel kan weghalen.
Waarom gaat de tijd zo langzaam vooral het weekend kruipt als een slak voorbij. De tijd dat je normaal vaak bij ons was en was je er een keertje niet dan was je er zeker het volgende! Nu al 4 weken niet gezien nee dat is nog niet eens zo mega lang, maar het gevoel is zo anders omdat er nu geen einde aan komt!!!!
Ik weet dat je vroeg of laat me nog een keertje belt ik kan niet wachten op dat moment want ik mis je stem, en toch wacht ik en bel ik jou niet...
1 keer Nee was hard genoeg dat hoef ik niet nogmaals te horen.
Maar zou je?? zou je opnemen?? zou je me te woord staan?? Wat zou je zeggen als ik morgen voor je deur stond?? Zou je me wegsturen??
Ik kom er niet achter want ik doe het niet al 3 jaar heb ik niet meer bij jou deur gestaan (eigenlijk van je ouders) nee jij kwam altijd bij mij!?
En toch spookt het soms door mijn hoofd zou je me echt na 7 jaar gewoon weg sturen?

Ik mis je stem! Ik je aanwezigheid! Ik mis je lach!
Ik mis je geur! Ik mis je lippen! Ik mis je lichaam!
Ik mis je naast me op de bank!
Ik mis je lieve woorden! Ik mis je handen!
Ik mis je knuffels! Ik mis je kusjes!
Ik mis je mooie ogen! Ik mis je warmte!
Ik mis ons! Ik mis alles! Elke dag sterker!
Elke dag meer!!!!!
Hopelijk mis jij ons ook.......