Pfff, een nieuw dieptepunt...
M. heeft nog spullen van me, die ik dringend nodig heb.
Dinsdag zei hij dat hij donderdag de spullen zou klaarmaken en brengen, hij zou nog voor donderdag wat laten weten hoe en wanneer.
Ik stuurde gisteravond laat stuurde ik hem een berichtje want ik had donderdag niet heel de dag de tijd, dus ik wou weten wat hij in gedachen had,want ik had mijn spullen zeer dringend nodig.

Ik kreeg geen antwoord en de ochtend erop belde ik hem...weer geen antwoord...Nog een keer proberen...weer geen antwoord...
Toen heb ik hem maar en sms'je gestuurd dat ik mijn spullen wel kwam ophalen, ik was toch in de buurt (ga er in de buurt naar school).
Ik vroeg of het oke was.

Kreeg anderhalf uur later een sms'je terug van dat het onmogelijk was,omdat hij zo weg zou gaan en hij had nog geen tijd om mijn spullen bij elkaar te zoeken en als hij tijd had zou hij de spullen van mij die op zijn pc stonden wel een keer op een cd'tje schrijven.
Nijdig dat ik was belde ik hem op, hij wist dat ik mijn spullen nodig had en dringend,zou ze klaarzetten en brengen!
Hij nam op en ik zei: Wanneer ik mijn spullen kon krijgen want ik had ze dringend nodig...Begon hij te roepen over de telefoon dat hij geen spullen meer had, en dat ik niet de stalker moest uithangen...
Ik was helemaal van de kaart en zei waarom hij zou riep belde hem gewoon rustig op en ik wou alleen mijn spullen terug hebben...
Toen bedaarde hij en zei dat hij het zo niet bedoelde...

Wat had ik dan nog nodig vroeg hij..
Mijn examenrooster en nog de dingen die ik al eerder zei tegen hem...
Hij had geen rooster zei hij.
Ik zei jawel die hangt aan het prikbord, nietwaar zei hij.
In de keuken zei ik.
Ik hoorde hem naar zijn kamer gaan en ondertussen hoor ik zijn moeder tegen hem praten en zeggen dat ze het weggegooid... En dat ze alles van mij in de vuilniszakken gegooid had.
Dat zei hij nog eens tegen mij en ik zei dat ik het al hoorde...
Toen zei hij, ik kom vanavond wel online en stuur je bestanden wel door, oke?
Ik had geen zin meer om te praten en ik moest naar de les...Dus ik zei ja is goed ik spreek je vanavond wel.

Na de les ging ik naar de kantine en belde mijn moeder dat ik vroeger thuis zou zijn dan ik dacht en legde uit waarom..
Ze was laaiend en hing af...
Tien minuten later belde ze terug en toen had ze M. aan de telefoon gehad en hem diezelfde dingen die ik vroeg aan hem gevraagd...

Hij zei dat hij helemaal niet meer van plan was om online te komen en het wel zou door sturen via de mail, hij zei ook dat hij helemaal geen tijd had want hij moest weg, dat vertelde hij me dat ook al twee uur ervoor...

Ik was razend op mijn moeder natuurlijk want ik wou niet dat ze zich er mee bemoeide en ik was razend op M. want hij had tegen me gelogen...
Huilend ging ik naar huis...
Ik was er helemaal door, toen ik thuis kwam...

Mijn moeder was razend op M. omdat hij me zo behandelde en ging achter mijn rug sms'jes sturen naar hem. Ik wist helemaal van niets...
Ik ging wat op het internet op mijn gedachte te verzetten en kwam op hyves, opeens drong het me door dat er '3 vrienden' weg waren...
Normaal kan het me totaal niets schelen, maar ik was toch nieuwsgierig en ging kijken...
Zijn zusje , zijn moeder en hijzelf hadden mijn vriendschap ontbonden en al hun krabbels verwijderd... Ik ben niet zo hyverig of zo...Maar de manier waarop en de bedoeling raakte me enorm!

Paar uur erna belde M. en hij zei dat hij heel zijn kamer had doorgespit en dat hij al mijn spullen in een tas had gedaan en dat ik het kon ophalen wanneer ik wou en of er nog andere spullen van mij nog daar waren..
Ik wist dat er nog wat jassen van me hingen en zei dat tegen me.
Hij zei dat hij er al een had gevonden maar dat hij die andere niet vond... Ik zei dat het aan de kapstok hing...dus ging hij kijken en ik hoorde zijn moeder vreselijk over me uitvallen...
Ik schrok er zo van, heb haar nog nooit zo nijdig horen zijn...
Ik had toch niets misdaan??
Toen vroeg ik aan M. terloops waarom ze opeens hun vriendschappen hadden verwijderd, hij zei dat ze vanmiddag pisnijdig werden door mijn moeder en haar sms'jes...
Ik was zo verbaasd, ik had mijn moeder helemaal niet gezegd dat ze met hem contact moest hebben.
Dat vertelde ik hem ook en toen zei hij dat ze dat ook niet wisten... En dat het hun spijt voor hun reactie, maar dat ik daarvoor maar mijn moeder moest bedanken...Hij wist dat mijn moeder niet helemaal labiel is, dat is ook de reden waarom ik bij hun was gaan wonen...
Hij zei dat ik mijn spullen zo snel mogelijk moest komen halen want dat hij het helemaal zat was, dat gezeur om spullen ( ik heb hem alleen maar vandaag gebeld en gisteren een bericht gestuurd, en de keer er voor bracht hij mijn spullen dus ik had hem niet meer gesproken sinds dien). Hij zei dat als we alles over is met de spullen dat we even geen contact meer moesten hebben...

Ik voel echt alsof ik een enorme misdaad heb begaan het enigst dat ik heb gedaan is om mijn spullen vragen die ik nodig had...

Ik voel me echt heel erg gekwetst, hij is echt helemaal zo vreselijk veranderd in een week tijd... Ik mis mijn oude M....

Zo'n woede voel ik en verdriet...