Weer een nachtje voorbij...
Het ergste is dat we nu nog een tijdje hier in hetzelfde huis zitten tot zij iets anders heeft wat in orde is, dit zal nog wel enkele weekjes duren.
Door de dag zie ik haar niet en tegen de avond komt ze naar hier. Ergens hoop ik nog zo hard dat het die komende weken nog in orde gaat komen, ik mag dat niet hopen...weet ik wel... maar toch... je kan niet tegen dat gevoel in...

Veranderen..hoe doet eens mens zoiets...kan dat wel???...waarom zie je dat in als het te laat is en wanneer alles terug in orde is, kom je terug in dat oude patroon???!!!! Zo hebben we het een jaar lang volgehouden tot ze niet meer kon...

ik weet niet waar ik goed aan doe, aan te zeggen wat ik nog voor haar voel ?? of om afstand te nemen van haar.
ik heb haar juist weer gsmst, ik denk dat ik dat best laat... als ik haar terugwil moet ik dat laten...

Ik roep echt om hulp want ik weet het niet meer, echt niet...