Na een jaar heb ik nog steeds moeite om mezelf open te stellen voor een nieuwe liefde, dat frustreert mij enorm. Vooral omdat ik weet dat het hem allemaal goed gaat op zijn werk en school. Dat jaar heeft me gesloopt.

Ik sliep piekerend met Andrej..ik had nachtmerries over Andrej..en ik stond piekerend op met Andrej. Mijn vakanties waren een hel. Ik weet nog heel goed dat ik in een prachtige zee stond. Alles was gaaf en perfect. Geweldig weer, goed hotel, lekker eten. Ik had gesport die dag en ik was naar een beautysalon geweest. Ik vond op dat moment dat ik moest kappen met nadenken over Andrej. NU moest het klaar zijn, want ik had toch een goed hotel, lekker weer, zee, strand en twee weken vakantie?Terwijl ik in de zee stond, zag ik overal Andrej. Ik hoorde hem soms dacht ik, of ik dacht soms echt dat ik een smsje van hem kreeg. Ik haatte alles om me heen. Zonder hem was het niets aan. Wie hield ik eigenlijk voor de gek? Twee weken lang heb ik gepiekerd. Ik was gesloopt toen ik naar huis ging, slechts 1 vraag hield me bezig: WAAROM HEB JE ONZE RELATIE EN MIJ STUKGEMAAKT? Dat gedurende 24 uur lang, 7 dagen per week.

Ja, ik weet dat ik het allemaal zelf heb gedaan, dat piekeren. Maar hoe anders? Toen het uitging heb ik alle tips die ik maar kon krijgen nagevolgd. Ik heb gesport, ik heb met vriendinnen afgesproken, ik heb gepraat met een therapeut, ik heb uitgehuild en ik ben gewoon naar mijn werk en school gegaan en ik heb gewoon gedatet met andere jongens. 'Gewoon' als het niets was. 'Je moet doorgaan met je leven Roshiii', ' Hij is het niet waard.'

Dan is de liefde voor mezelf maar te weinig, en dan heb ik maar nog teveel te leren op deze schijtplaneet.

Ik merkte op dat ik eigenlijk een enorme leegte voelde van binnen. Andrej was alles voor me..inclusief dat gat. Toen hij wegging heb ik dat gat gevuld met werken en school op een bizar hoge, ambitieuze manier. Niets was goed genoeg voor me. Ik moest meer en meer en meer en meer werken en betere schoolresultaten behalen. Tijdens daten met andere mannen, vergeleek ik ieder man met Andrej. Niemand kon aan hem tippen en dus wees ik ze af. Tijdens het daten en kijkend naar die mannen met wie ik een date had, dacht ik: Andrej had andere kleren aangetrokken, Andrej had mijn jas aangepakt, Andrej had bruin krullend haar, Andrej's lach was zo mooi, Andrej had een andere humor.

Zucht..niemand voldeed aan hem. Niemand is zo leuk als hij. Ga ik dan de eeuwige vrijgezel blijven? Kan ik dan geen relatie in stand houden? Straks passeer ik de 40 en moet ik samenwonen met 9 katten..HELP!

één ding was duidelijk. Ik moest weten waarom het uit was gegaan..
.............. SPANNEND HE? Dit verhaal wordt zsm verder afgemaakt als ik weer tijd heb..