Na de eerste maanden in een soort roes van valse hoop en melancholische denkbeelden op mijn tandvlees te hebben doorgelopen.
Heb ik nu het gevoel dat ik er gewoon echt even niet meer tegen kan ... ik ben echt op en in zijn totaliteit moegestreden!

Ik heb mijn witte paard voorlopig op stal gezet en mijn gevechtsuitrusting aan de hoogste boom gehangen.

De harde realiteit is waarschijnlijk nu pas echt to me doorgedrongen. Dit komt en kan helaas gewoon niet meer goedkomen ben ik bang.
Na de afgelopen maand niet meer dan 2 a 3 uur per nacht te hebben geslapen voel ik mijzelf met de dag labieler en weemoediger worden.

Vanochtend werd ik weer eens wakker getorpedeerd door het rauwe gevoel van het verlies van de zogenaamde "liefde van mijn leven"
Alle hulplijnen die ik heb uitgezet, en alle handvatten die die ik tot nu toegereikt heb gekregen. Hebben wat betreft mijn "psychische toestand" nog geen stap verbeterd, en zie ik zelf dan ook weinig progressie in dit slopende proces van vallen en opstaan.

Alles lijkt zo zinloos en uitzichtloos de laatste tijd! Ik herken mijzelf gewoon niet meer! Laat ik mijn geluk van die ene persoon afhangen?

Dingen die ik doe of heb gedaan om mijn benijpende situatie enigzins te verbeteren:

- Gesprekken psychiater en psychotherapeut. (volgens hen besef en doorzie ik het rationeel allemaal wel en ben ik mijn eigen psych)
- Verscheidene hoeken in het alternatieve circuit bezocht. energetisch therapeut en magnetiseur (de spirituele kant van het verhaal)
- Huisarts geraadpleegd betreffende mijn situatie en mijn insomnia (temazepam,oxazepam voorgeschreven gekregen wat niet werkt)
- Abonnement op de sportschool genomen (fitness) en doe dat met een regelmaat van drie keer per week.
- Doe ik 1 keer in de week aan Aikido (verdedigingssport)
- Heb de afgelopen vier maanden 35 boeken gelezen. (Eckhart Tolle,paulo coelho,Deepak Chopra,John Gray,Roy Martina) enz.
- Probeer ook sociaal actief te blijven en onderneem dan ook wel de nodige uitstapjes (bos,strand,terasje,avondje stappen)

Dit maakt dat voor mij de situatie steeds uitzichtlozer word en af en toe volkomen radeloos ter aarde stort, en het gevoel heb op weg te zijn richting een flinke depressie of nog erger een psychose. Ik ben het zat! Ik wil gewoon verder met mijn leven en weer gelukkig zijn.

Mijn Ex vriendin zie ik daarentegen vrijwel dagelijks lachend op een foto op Facebook verschijnen! Met teksten als : LIFE IS RAPTUROUS!
Ik weet dat ze nogal een fan is van maskerades de laatste tijd, en nooit zal toegeven hoe ze zich echt zal voelen en profileren als zijnde.

Kwetsend zijn ze die quotes en de smileyface fotos ... alsof het haar niks meer doet, en de afgelopen 6 jaar vrijwel niks betekent heeft.

Ik weet het gewoon soms even niet meer! En vandaag is zon dag helaas. Zit soms zelfs te denken over een eventuele opname met als doel weer wat aan te sterken en krachtiger in het leven komen te staan? iemand nog meer ideen ofwel suggesties?

GoingThroughLossIsTheGreatAwakener - But I just want to sleep for a while ...