Ja, ik richt mijn vraag aan julli want jullie zijn als ik lotgenoten in ldvd.

Anderhalf jaar geleden maakte ik het uit met mijn vriend. Ik heb dit besloot genomen omdat we uit elkaar gegroeid waren. Ik heb daar nog steeds geen spijt van (soms twijfels maar geen spijt). gedurende de 9 maanden die daarna volgeden, hadden we een aan en af relatie, elkaar opzoeken, mekaar wegduwen. Hij kreeg in die periode ook een nieuwe relatie. Ik rpberde afstand tenemen maar telkens kwam hij terug. op een bepald ogenblik had ik er zo genoeg van dat ik zijn vriendin toevertrouwde dat hij haar bedroog met mij. Dat was de druppel, hij was zo kwaad dat ik dus niets meer van hem gehoord heb, dit nu terug 9 maanden geleden.

Nu heb ik m'n leventje weer op een rijtje, geniet weer en heb eigenlijk iemand leren kennen die echt heel lief is. Ik wil er voor gan maar iets houd me tegen. Een soort schuldgevoel, ik weet niet waarom maar ik kan me niet geven. Ik voel me onrustig. Het schuldgevoel is ten opzichte van m'n ex. Ik weet niet niet of hij nu gelukkig is en dit houdt me tegen. Vreemd ik weethet, het zou neit moeten en ik zou mijn geluk achterna moeten gaan. Maar ik zit dus met dit shuldgevoel.

Ik stuurde vorige week m'n ex een vriendelijk bericht met de vraag of hij nog kwaad was, geen antwoord. Vanavond ontmoet ik terug die lieve man, die zich voor mij openstelt voor mij, maar terug voel ik me zo vreemd. Heb vandaag gebeld naar mijn ex in zijn antwoordapparaat : daarin meldde ik dat ik iemand had leren kennen en dat ik voor nu en altijd van mijn schuldgevoel af wou zijn. Ik vroeg hem om mij een teken te geven dat hij gelukkig is zodat ik van mijn schuldgevoel af kan zijn.

Tot nu toe geen teken van leven (wat ik niet echt verwacht). maar nu heb ik zoiets van zal dit gevoel altijd een schaduw werpen op volgende relaties? Zal ik zolang ik geen antwoord krijg me niet meer kunnen geven?

Dus vraag ik jullie om raad, want ik wil vooruit, echt vooruit. Ik heb schrik dat ik steeds met dit schuldgevoel zal blijven, terwijl ik wel weet dat dit onozel is, ik moet mij niet schuldig voelen, ik ben altijd eerlijk geweest en wou hem niet kwetsen.

Ik wou zijn vriendin ook niet kwetsen enheb ik ook niet gedaan want ze zijn nog , dus zo erg zal mijn bekentenis niet geweest zijn.

Raad is welkom, ondertussen zal ik mij vanavond probern geven met heel mijn hart maar ik vrees dat ik terug zal afwijzen wat ik eigenlijk niet wil.