dat moet inderdaad een hartverscheurend gevoel zijn, waar jij nu doorheen gaat. Ik had het na de breuk met mijn ex ook, wel bij elkaar zijn en een ´gezellige´ tijd hebben, maar ik had van mijn kant veel pijn. Ik herinner me nog heel goed dat we op vrijdagavond, koopavond hier in Rotterdam, samen gingen winkelen. Het was vreselijk. We liepen naast elkaar, ik wilde steeds zoals vroeger zijn hand vasthouden en hij bleef koud en kil naast me lopen. Het was voor mij een ware marteltocht.... Ook waren we in de bibliotheek samen in Rotterdam, waar we altijd krantjes en tijdschriften gingen lezen samen. Maar toen we daar dus de laatste keer samen waren, ging hij niet mee naar huis, hij wachtte liever nog even. Daarna kwam hij toch, en er was een vriendin bij mij thuis toen. Ik zag hun samen in de woonkamer bij mij en ik stond in de keuken, en ineens bekroop mij de enorme angst als ik weg zou zijn zou hij het niet eens merken, hij zou gewoon verder gaan met zijn leven, sterker nog de eerste stap was al gezet want hij wilde me niet meer. Dat moment was een van de ergste van mijn leven tot nu toe. Probeer dan maar eens rustig en respectvol te zijn, en hem de ruimte te geven en braaf op hem te wachten. Dat lukt je dus echt niet he, dat kan geen mens want het is compleet tegennatuurlijk. Wat deed ik dus, ik flipte en heb me als een idioot gedragen en scenes geschopt Ik deel nu even heel persoonlijke dingn hier op het forum maar het punt dat ik wil maken is: als de liefde niet meer van twee kanten lijkt te komen, of om wat voor reden dan ook wil die ander niet meer, dan denk ik dat de achterblijver zichzelf vreselijk kwelt door toch contact te blijven houden. Jij wilt bij hem zijn, en je probeert hem nu krampachtig te laten zien hoe leuk jullie het kunnen hebben. Maar juist omdat je niks terugkrijgt, word je helemaal gek, hij voelt zich misschien ook rot en zo krijg je grote ellende. Je gaat kapot van binnen en je hebt ook geen gezonde manier om het te uiten. Het enige wat je denk ik nu kunt doen is zelf afstand nemen en een tijdje elkaar niet meer te zien. Dat geeft jullie allebei weer ruimte. Het zal vreselijk voelen, maar alleen zo kun je denk ik verder. Hij zal door deze situatie denk ik eerder verder van jou komen te staan, en als hij zijn besluit gemaakt heeft verander je er toch niks meer aan wat jij ook doet en hoe lief je ook bent. Hij zal zich eerder aan jouw pogingen ergeren. Hoe moeilijk het ook is... loslaten dus en als hij voor jou bestemd is komt hij terug!

heel veel sterkte, I know how you feel!

liefs,

Ilse

Hoewel ik de situatie niet herken als iets uit mijn eigen ervaring, kan ik me wel heel goed voorstellen dat, als mijn ex mij eens niet zo had genegeerd, het zo zou gaan lopen. Wel valt me op dat hoewel jouw ex geen prater is nog wel contact met je heeft (en zoekt?) en mijn ex juist wel een prater is en vanaf dag 1 mij keihard negeert.

Pijn doet het zowiezo wel, of je hem nou ziet of niet. Is het niet de pijn van het elkaar zien maar niets kunnen doen, dan is het wel de pijn van de oorverdovende stilte, het gapende gat wat ze achterlaat bij je. Ik durf niet te zeggen wat beter is om over een relatie te komen. Ik ben bang dat mij negeren mij juist de das omdoet een keer. Ik heb zo'n ervaring al eerder meegemaakt en daar kom ik niet vanaf tot het moment daar is dat ik degene weer ziet en ik kan zien en accepteren wat de ander doet en denkt. Een ex die aanwezig bleef na het uitmaken met mij is er nooit geweest. Ik wil echter dat het wel zo was. Op die manier denk ik dan echter niet dat ik haar dan nog terug wil, want als ik haar dan zie en ze is inderdaad anders dan ik haar herinner, dan kan ik me er vanaf zetten (zoals ik dat dus uiteindelijk ook bij die eerdere ex kon gaan doen).

Het verschilt volgens mij dus voor ieder mens. Als dit jou nu zeer doet dan is het wellicht een idee om zelf maar het contact voor heel lang te verbreken. Op die wijze kom je erachter dat er andere pijnen wellicht ontstaan, maar dat de verwerkingstijd minder lang wordt. Kan, maar hoeft niet. Je hebt in elk geval een keuze die ik niet kan maken: de keuze tussen wel of geen contact houden. Bedenk wel dat als je kiest hem te gaan negeren, dat je het ook volhoudt. Maar misschien is dat omdat het dan je eigen keuze is niet zo moeilijk als dat voor mij is.

Wel verschrikkelijk jammer dat zoiets loopt na vijf en een half jaar. Je woont een behoorlijke tijd samen en je hoort gewoon bijelkaar. Ik weet niet of jullie eerder al eens heftigere probelemen hebben gehad, maar als dat niet zo is, en het komt zo uit de lucht voor jou vallen, dan was het eerlijker dat hij deze met je zou bespreken en drastische maatregelen zou kunnen gaan nemen (jij ook natuurlijk) waardoor een relatie niet zomaar weggegooid hoeft te worden. Bij mij is dit ook niet gebeurd, onverwacht werd ik aan de kant gezet met een contactverbod die nog twee maanden duurt (heb ik me niet aan kunnen houden).

De redenen die hij opgaf, welke waren die?