ik dacht nou we zijn er uit ja hij wel.
ik heb vandaag weer constant in gedachte straks kan ik beter stapje voor stapje weer kijken hoe ik hem weer het gevoel kan geven dat die bij ons hoort.ik weet dat zijn gevoel nu dicht is en dat die het moet doen.
maar ik heb er toch moeite mee maar wil nu niet iedere keer erover beginnen dat ik wel het ermee eens ben maar me gevoel zegt anders.
ik weet dat die om me geef en van me houd maar zoals hij het zegt op een andere manier als een hele goede vriendin.ik heb nu weer zo,n dag dat ik het niet begrijp wat is dat toch?
is het mijn hoop diep van binnen,moet ik iets doen om hem te laten zien dat ik er kapot aan ga?
de gedachte en het gevoel dat als die zegt oh ik heb een huisje gevonden moet alleen even afwachten of het wat word?
of oh we moeten wel de zaken regelen hoor anders is het telaat?
ik kan er niet tegen ik ben er niet klaar mee denk ik.
wat moet ik nou?
wachten tot over een tijdje dat die op ze eigen zit?
moet ik dan kijken hoe het is en loopt?
verdomme wat een gevoelens spelen er weer op ik weet me geen raad ik zoek naar mogelijkheden om hem te overtuigen dat het niet goed voelt maar hij moet bep dingen doen hij wil ze eigen ding doen en zoals mijn vorige blog beschreven.
ik weet het niet ik weet het niet.
waren er maar ruzies en vreemgaan in het spel dan had het een reden maar vrij zijn en zich opgesloten voelen en dan deze keuze ik kan er vandaag met me hoofd niet bij en gisteren wel.wat is dat toch?
uit elkaar gegroeid dan kan je weer naar elkaar toe groeien toch?
oh wat een gevoel