Al een paar dagen nou ja sinds vorige week eigenlijk belt mijn ex of smst ze bijna dagenlijks.
Zondag een heel gesprek met haar gehad over wat ze het weekend had gedaan ze had weer eens woorden gehad met haar vriend maar net als elke vrouw die mishandelt is zei ze er gelijk achter aan dat het haar schuld was, ik ga niet op het verhaal in want duidelijk was dat het haar schuld niet was maar goed kan niet veranderen wat ze zelf denkt.
Maandag stuurde ze een berichtje of ik wist aan welke kant de blindedarm zat heb het haar gezegd en dat ze naar de dokter moest gaan (ik weet mijn altijd zorgzame karakter maakte al overuren) ik bedoel ze heeft een vriend die kan ze toch ook alles vragen.
Maar nee ze moest het van mij weten, Vanmorgen vroeg kreeg ik een berichtje van dr dat ze de hele nacht wakker heeft gelegen want ze had erg veel pijn, ze vertelde dat ze om 11.00 een afspraak bij de huisarts moest zijn maar dat ze bij hem thuis was en in bad lag om te kijken of het misschien weg zou gaan ik heb haar gevraagd waarom hij haar vannacht niet naar de ehbo had gebracht ze was stil en blijkbaar durfde ze iets niet te zeggen waarschijnlijk was meneer te lui of gewoon een k.t karakter heeft want met zoiets moet je nooit te lang wachten dus meneertje was vanmorgen gewoon naar z'n werk gegaan en haar daar gewoon gelaten. Niet eens met haar meegaan, ik had tegen haar gezegd dat als ik n auto had gehad haar wel had gebracht ze zei maak je niet druk ik ben een bikkel bla bla bla , nu ken ik haar maar al te goed ze was gestresst tot op het bot.
ze moest bloed laten prikken bij haar in de buurt en ze belde me constant op omdat ze niet wist waar het lab zat terwijl meneer daar in de buurt woont zou hij het toch wel moeten weten maar nee weer wilde ze het van mij weten.
Ze kreeg de uitslag van de dokter om 18.30 en gelijk belde ze mij huilend op dat het een beginnende blindedarm ontsteking was en dat ze naar het ziekenhuis moest mijn hart stond even stil ze begon te huilen aan de telefoon dat ze niet wilde en ze bleef maar huilen , ik vroeg of hij met haar mee ging en of ze wel had gegeten ze zei ja hij komt eraan en ja ze had al gegeten wat niet klopt want ze sliep tot 18.15 vanaf vanmiddag en meneer moest nog ergens vandaan komen. Ik baalde en het deed mij erg veel pijn om te weten dat ik er niet bij ben om haar bij te staan maar dat er een ander bij is , ik weet dat ze graag had gewild dat ik met haar mee zou gaan om haar te steunen dit merkte ik aan haar telefoontje maar ik kan het gewoon niet doen hoe graag ik er ook voor haar wil zijn maar kan die gozer gewoon niet zien. Ook spookt het nu al door mijn hoofd dat ik haar niet kan bezoeken want ik wil hem gewoon niet tegenkomen ik baal hier zo verschrikkelijk van en het doet erg veel pijn puur omdat ik haar zo hoor huilen en dat ik niets voor haar kan betekenen dat moet hij doen.
Ik weet nu wel heel zeker dat ik haar niet heb los kunnen laten en dat verdorie nu al 2 jaar later het doet pijn heb helemaal in het begin van "onze" relatie het al 2 keer meegemaakt dat ze geopereerd moest worden en herinner mij die lach op haar gezicht toen ze wakker werd ik stuiter nu gewoon.
Ik hoop dat alles goed gaat en al moet ik die angst overwinnen om haar te bezoeken dan moet dat maar ik wil gewoon zeker weten dat het goed gaat met haar.

NOW I KNOW HOW MUCH I MISS BEING AROUND HER