Was bang, heel bang dat het toch zo was dat hij afstand ging nemen.
hij zei me: donderdagavond ga ik met je daten. En net kreeg ik te horen of 7 uur oke was.

Wil hem graag zien. Zondag ook gezien en het was als vanouds.
Ik vond hem wat minder slim dan anders (denk realistischere kijk)
En merkte ook dat hij toch echt van zichzelf weinig diepgang heeft.
Dat hij meende vrienden te willen zijn en ook dat dit meisje kon kiezen; of accepteren of anders klaar.

gezellig gesproken ...
knuffeltje hier en daar ....
gelachen .....

Ik miste niks dan dat ik in de relatie ook had. dat was een meest opvallend iets dan de minpunten di eik ontdekte over zijn iq en weinige diepgang. Vond het fijn ook dat ik hierdoor weer wat afstand kon nemen van hem.

Toch belde hij me weer. Ik ben er bij mee.
Ik ga denk ik zeggen ook tegen hem dat ik toch merk dat t contact zo net als vanouds is. Dat het misschien klopt dat ik gewoon aleen van hem hou en zoals hij ook van mij houdt.
Dat het misschien van mijn kant ook niet verliedheid was.

Misschien wilde ik nie zonder hem ....
Misschien wilde ik hem niet verliezen ....

Ik weet niet .... t is nie dat het hoopt schept dat ik ehm terug wil of krijg. Maar wel dat die toch metmij lekker contact wil gewon gezellig.
Ik kan er wel mee leven .....