Week 4 is ingegaan, vanmorgen tot vanmiddag het meest slecht gevoeld sinds zij het heeft uitgemaakt. Stijf van de stress, kokhalzen tot zelfs zelfmoordgedachten. Toch moeten gaan werken, collega's beginnen het in de gaten te krijgen, ik zie er niet uit. Bleek, nog meer vermagerd en dikke ogen van het wenen 's nachts.
Via SMS laten weten aan haar, en dat is niet goed aangekomen... ze is beginnen dreigen om mijn ouders te bellen en wou niets meer van me horen. Ben er ziek van Sinds 17h laat ik haar met rust en krijg ook niets meer terug...
Heb het gevoel dat ze vandaag of morgen haar nieuwe potentiële vriend gaat zeggen dat ze hem beter wil leren kennen. Althans dat zei ze toch al de vorige dagen. Doet onbeschrijflijk veel pijn.