Ongeveer 1 jaargeleden ontmoette ik een jongen...we bleken 5 jaar bij elkaar om de hoek te wonen maar hadden elkaar nog nooit gezien. ik vond hem wel interessant terwijl ik tegelijker tijd dacht; dit is een slecht type:Run!.Eerste 'date'sloeg de bliksem in. vanaf dat moment is hij nooit meer uit mijn gedachten geweest.

Op het moment snap ik er niks meer van. Een jaar lang heeft mijn leven om de twee maanden op zn kop gestaan in de ergste verliefdheid die ik ooit heb gehad op de meest onngeschikte jongen. Ik bedoel MAN die gast had niks waarvan ik dacht dat ik op viel bij jongens...zelfverzekerde, lieve, goeie, grappige, slimme, intelligente heren die ergens voor staan.

Hij kwam heel lief over en ik vond hem superaantrekkelijk maar bleek met veel dingen niet om te kunnen gaan. Zijn gevoel uitten...hij kon veel frusraties op mij afreageren was jaloers..bezitterig ..dominant...lomp...moeilijk.

Anderzijds stonden we in vuur en vlam kon de hele wereld vergaan als wij samen waren. Het is om de 2 maanden uitgegaan.. telkens ging ie nadenken en beteren...telkens ging ie over nieuwe grenzen van respect.
De laatste x was het 2 maanden uit..ik was degene die het uitmaakte maar stond er achteraf gezien met mijn gevoel niet achter. Ik werd ertoe gedreven door een enorme uitbarsting waarin hij mij voor alles en nog wat uitschold........hij smeekte me om t niet uit te maken...2 maanden lang hoorde ik niks van hem......al die tijd vroeg ik me af hoe het met hem ging...wist dat ik de juiste beslissing genomen maar stond er met mijn gevoel niet achter besefte ik toen ik met hem geconfronteerd werd.

Ik moest al het hele weekend aan hem denken....zondag avond begon ik een brief naar hem te schrijven ..terwijl ik bezig was ontvang ik een smsje van hem. Ik wist niet wat me overkwam...ik dacht kan dit kan geen toeval zijn.
Blijkbaar had ik hier naar verlangd want ik was opgelucht en blij. en hij ook ..we praten niet over wat er gebeurd is we zijn te vrolijk.hij zegt ik doe alles ik ga veranderen als ik maar bij je kan zijn ik mis je en ik ben nog steeds gek op je...ik zeg dat ik niet kan maar kan hem niet uit mijn hoofd zetten alle verlangs hoop en aantrekkings kracht zijn keer 10 teruggekomen. Ik denk non-stop aan hem..loop in de wolken vecht tegen mezelf dat hij me toch alleen paar pijn gaat doen dat het elke keer erger word dat we geen toekomst hebben....

En toch kan ik het niet weerstaan ik geef toe bel hem s'nachts dronken op. heeeerlijk was het om hem te zien ...we belannden in bed blijven 2 dagen daar. en het is weer begonnen. ik heb zoiets van hey ik accepteer hoe het is probeer er het beste van temaken ...ik moest wel want ik had het gevoeld ondanks alles dat ik niet zonder hem kon.
Ik denk als ik maar genoeg liefde laat zien, laat zien dat ik puur van hem houdt en dat ie niet bang of jaloers hoeft te zijn...die nacht spraken we af om alles heel rustig aan te doen omdat ik in mijn eindbeoordelingsperiode zat.

Dit keer zagen elkaar niet vaak maar hij was wel 24 uur per dag in mijn gedachte...hij was altijd bij me. Juist omdat hij me eindelijk de ruimte gaf, daar was ik zo blij mee. Deze keer merkte ik niks van zijn jaloerse bezitterige trekjes. in tegendeel dit x was ik degene die meestal contact opnam...dit keer was ik degene die vaker vroeg wanneer zie ik je weer.
Maar nu liet hij me wachten als we afspraken.....ik wist niet wat me overkwam. Hij kwam een aantal x niet opdagen, niet bellen. Sorry sorry kon niet anders blaa. Beloftes daarover allenmaal verbroken.

De derde x dat ie niet kwam heb ik het uitgemaakt.ik was door mijn knie gegaan en kon niet lopen....hij kwam die zaterdag om 3uur snachts bij me aan ipv 9 uur...en ik heb hem binnen gelaten. Die volgende dag had ie vaderdag en zou hij na het eten terugkomen..hij heeft me laten stikken..voor de zoveelste x op een moment dat ik hem echt nodig had en hem miste. Dat was effe een wake up call. ben gaan nadenken over hoe weinig hij er in feite voor me geweest de afgelopen tijd.

Ik ben gaan nadenken over dit alles voor het eerst besef ik wat ik mezelf heb laten aandoen door iemand die mijn liefde niet heeft beantwoord...het is gebleven bij praatjes. Zijn reactie op dit alles zegt genoeg..blijkbaar maakt het hem ook allemaal niet zoveel meer uit want hij laat me gewoon gaan...heb niks meer van hem gehoord, 0 reactie. Voel me zo gedumpt terwijl ik het heb uitgemaakt en we het op zijn initaitief weer gingen proberen.

Voel me belazerd. had zoveel hoop gekregen deze laatste keer. Had niet verwacht dat ie somewhere a long the way mij als vanzelfsprekend zou gaan zien en me als puntjee bij paaltje kwam keihard zou laten stikken.

Ook kan ik mezelf voor mijn kop slaan dat ik het hem zo makkelijk heb gemaakt dat ik zijn rotgedrag goed praatte..hem zn gang liet gaan hem terug heb gelaten in mij leven...voel me misleid ...ik was bloedserieus over mijn gevoel naar hem ..hij blijkbaar niet naar mij.

Elke dag heb ik geworsteld met al deze gevoelens......ik heb dus al die mijn verlangens geprojecteerd op iemand waarbij er zoveel aantrekkingskracht was maar geen diepgang en echtheid, liefde. Het meest tegenstrijdige is de pijn dat ik nog steeds van hem houdt en hij niet van mij.........en dat zal hij ook nooit doen. Het is voor hem maar gewoon een spelletje denk ik. Dat type jongen lijkt of bezitterig en jaloers te zijn (zolang ze niet zeker zij dat jij echt van ze houdt) of ze worden gemakzuchtig. Zo krom. Ze moeten bespeelt worden?? Ik pas daarvoor dat is niet voor mij...liefde is bloedserieus doodeng...als het de verkeerde is.