Mijn vriend en ik zijn al bijna een jaar bij elkaar.
Een hele prestatie voor iemand zoals ik, ik zit namelijk hoe zal ik het zeggen, nogal ingewikkeld in elkaar!
Ik weet al een tijdje dat ik BPS heb, en ben meestal dan wel voordurend depressief en dus ook vaak in een slecht humeur.
Heb mijn vriend *ik noem hem even jaap* leren kennen in een periode dat ik erg depressief was.
Hij was er voor me, en ik was/ben smoorverliefd! We kregen al vrij snel een relatie en hij hielp me erg met mijn problemen..
Hij vroeg soms wel dingen van me, die een beetje hoog gegrepen waren, en noemde mijn "ziekte" gewoon een minpuntje.
Ik dacht dat hij er gewoon aan moest wennen, en mij probeerde op te vrolijken met het feit dat ik niet echt "ziek" was!
Maar hoe langer het duurde, hoe meer ik mij ging ergeren aan het feit dat hij het niet horen wilde.
Ik stopte met mijn medicijnen, en heb ontzettend moeten afkicken, want ik was heel erg verslaafd!
Dat had ik voor hem over, ik kwam er immers van aan, en soms was ik zo ziek dat ik niks kon afspreken of alleen maar kon huilen!
Zag onze relatie kapot gaan door mijn schuld, dat ik weer depressief was... maar hij verzekerde mij dat dat nooit zou gebeuren!!!

Vandaag gebeurde het dan toch, hij zei dat hij niet meer genoeg van me hield.
Ik ga altijd meteen in de verdediging als iemand me kwetst, omdat ik dat namelijk moeilijk kan verwerken!
Hoe kon hij dat zeggen? ik had het nog een paar keer gevraagd en ik moest mij niet zo druk maken :s en nu opeens komt hij ermee.
Nee het is dan nog niet uit, ik moet hem tijd geven
Ik zat de hele tijd te denken, het komt door mij, ik claim teveel... ik verlang teveel... ik maak ruzie en ben te vaak depressief.
Maar zat net te bedenken dat hij ook minpunten heeft, en daar eigenlijk helemaal niks aan doet.
Hij liegt soms over waar hij geweest is die avond, en is vaak al zolang onze relatie duurt makkelijk een uur te laat.
Hij blowt... hij snauwt/bekt me vaak af, dat soort dingen.

Ik heb weken liggen afkicken in me bed, omdat hij het er allemaal zo moeilijk mee had! omdat hij vond dat het voor mij beter was om ermee te stoppen!! Maar hij stopt niet met zijn -punten omdat ik ze vervelend vind.
Hij vind dat ik te hoge eisen stel, ik wil gewoon datie op tijd komt en minder gaat blowen *m.a.w datie niet altijd stoned op de stoep staat* zijn dat echt teveel eisen?
En mag ik nou boos zijn om het feit dat ik zoveel voor hem doe, en hij niet echt wat voor mij?
Of stel ik me aan.
Begrijp me goed... ik wil hem niet kwijt... maar ik snap zijn gevoelens niet :S
help me xxx