Ik wil graag ook mijn verhaal kwijt voor de lezers onder ons hier, misschien dat iemand me raad kan geven over het volgende verhaal.

Ongeveer 3 jaar geleden ben ik verhuist, leerde in mijn nieuwe woonplaats een leuke jongen kennen en van het 1 kwam het ander.
We kregen een relatie nu ongeveer 2.5 jaar geleden.
Deze relatie was niet altijd rozengeur en manenschijn en er waren ook veel ruzies, van beide kanten...wat de oorzaak was dat was nooit echt te achterhalen, meestal waren het wat irritaties maar altijd kwam het weer goed.
Tot aan afgelopen februari ongeveer, we kregen ruzie en die ruzie is doorgegaan en doorgegaan, meestal via sms en telefoon.
Ik was altijd degene die naar hem toe ging om een ruzie op te lossen, dit wou ik nu niet meer dus ik vertikte het toen ook om daarheen te gaan en de ruzie op te lossen.
ik vond dat hij er nu weleens wat voor mocht doen en eens naar mij toe moest komen om het weer op te lossen.
Dit is niet gebeurd met als gevolg dat het doorging via sms/telefoon en ik er in april(2 maanden niet gezien dus) klaar mee was en toch daarheen ben gegaan om het op te lossen.
Toen hebben we gepraat en is het weer goed gekomen, maar helaas..meteen 2 dagen daarna was het weer mis.
Kon ik wel iets goed doen bij hem? Alles wat ik deed was maar verkeerd! overal commentaar op! altijd ruzie maken!
Ik ben zelf niet de heiligste dat weet ik, maar ik ben sinds februari, sinds die ruzie al ziek thuis, heb mijn school moeten opgeven omdat ik meer ziek was dan dat ik op school was.
Hier kon ik de stress van de ruzies echt niet bij gebruiken, dit heb ik hem wel 1000x verteld dat de ruzies voor mij gewoon klaar zijn, maar telkens ging het maar door!
Bij die ruzie in februari zijn er ook dingen gebeurd 'lichamelijk' om het maar even zo uit te drukken wat hij bij mij gedaan heeft.
Hier zat ik ook nog erg mee en dat maakte het er niet makkelijker op.
begin mei was het nog steeds haat via sms/telefoon en besloten we om af te spreken en erover te praten en niet meer te smsen/bellen.
Hij had het druk met school dus daar is een lange tijd overheen gegaan.
Begin juni ben ik daar geweest(jaja ik daar weer geweest) en ik mocht nog niet eens zijn huis in om te praten, dat moest buiten gebeuren.
Toen begon hij vervolgens heel erg zielig te doen met wat ik allemaal wel niet hem had aangedaan, terwijl hij niet eens wist hoe het sinds februari al met mij ging en ik alleen maar ziek thuis zat!(heb een chronische ziekte waar ik geen stress enz bij kan gebruiken, worden de klachten erger en erger van)
Sinds begin juni is het dus uit en heeft hij een ander telefoonnummer en e-mailadres genomen zodat ik hem niet meer kan gebruiken, ik heb hem sindsdien ook niet meer gezien of gesproken.

wat moet ik hier nu mee? hem maar vergeten?
Hij heeft mijn leven kapot gemaakt, mensen met wie ik omging die zie ik niet meer en zelfs mijn school heb ik moeten stoppen door dit alles.
Ik heb simpelweg gewoon niks meer behalve mijn ouders, omdat ik alles ervoor opgegeven heb! voel me eenzaam nu!
Heb 2 weken geleden een gedachte gehad dat ik niet meer wou leven, de politie weet sindsdien ook wat er aan de hand is.

Ik voel me eenzaam, mis mensen in mijn leven, maar mis ik hem dan? of is dat alleen maar omdat ik me gewoon eenzaam voel?
Soms wil ik gewoon dat het nog goed komt! dan heb ik hem tenminste nog en ben ik niet meer zo eenzaam alleen!

Iemand tips? Raad? Alles is welkom!