hallo allemaal,
ik zit nu in een heel lastig parket en ik weet niet meer wat ik moet doen....
ik zit nou al een jaar lang in een soort van relatie met een jongen met bindingsangst...
dus zodra het allemaal te gevoelig voor hem word neemt hij afstand...
en ik heb juist het tegen over gestelde,, ik ben bang om hem kwijt te raken..
nu ging het weer een paar maanden goed, en eergisteren had hij het weer.
hij weet niet wat hij moet doen om dat gevoel van hem (soort verstikking noemt hij het) weg te krijgen en we hebben nu dus afgesproken m elkaar maa weer is een tijdje met rust te laten..
dit hebben we al denk ik 10 keer geprobeerd maar elke keer zoeken we elkaar toch weer op..
ik probeer al zo veel mogelijk rekening ermee te houden dat hij dit heeft,, ik laat hem ook vrij in zijn doen en laten, hij gaat lekker op vakantie met zijn vrienden, regelmatig uit met alleen zijn vrienden, ik zie hem niet elke dag, we spreken elkaar wel elke dag dus waar dat gevoel vandaan komt weet ik ook niet.
nou was er van de zomer wel het een en ander gebeurd,, hij had met een meisje gezoend.. hij kwam het me wel eerlijk vertellen... we waren toen wel weer is uit elkaar gegaan.. en kwam het later weer goed...
nou waren we op een feestje afgelopen weekend, en dat meisje was daar ook.. ze is verlieft op hem,,
dus wat gebeurde er, ze zat me de hele tijd uit te dagen maar ik reageerde er niet op omdat ik iets had van laat maar gaan triest gedoe..
nja, doordat ik niet reageerde op haar gewijs en over duidelijke geroddel kreeg ik uit einderlijk een wijntje over me heen gegooid. ik ben toen naar hem toe gegaan en zei : als je haar nu niet uit me buurt haal loop ik nu naar der toe en sla ik der boven op dat bekkie van der..
want ja ik hoef dat niet te pikken,, en het is dat het een besloten feest was dus dan zou ik alleen maar dat feest verpesten,, wat ik niet wilde,, want in de buiten wereld zou ik dus heel anders reageren..
nja hij zei toen laat maar gaan en had haar de dag daarna opgebeld en tegen haar gezegd dat hij het niet leuk vond wat ze had gedaan. nja mevrouw bood der excuus aan en begon te huilen...
hoe het verder is afgelopen weet ik niet...
maar 3 dagen daarna had het zogenaamde gevoel weer..
wat moet ik nou doen?! ik ben geneigd om elke minuut me telefoon te pakken,, en elke keer als hij af gaat hoop ik dat hij het is...
ik hou van hem en ik wil hem absoluut niet kwijt,, ookal hebben mijn vriendinne daar gemengde gevoelens over....
ik hoop dat jullie me kunnen helpen want ik weet het echt niet meer...
dank je wel
bindingsangst
bindingsangst is iets wat ik nooit zo goed heb begrepen. Dat hij soms twijfelt, ja dat kan heel goed. Dat hij tijd nodig hebt om na te gaan denken over wat hij wilt, dat snap ik ook. Dat mensen soms in een relatie een periode doormaken van beklemd gevoel, dat je denkt van help is dit het nou, dat snap ik ook. Lijkt me heel normaal, iedereen heeft dat. Maar op een gegeven moment tja dan moet je je afvragen of JIJ het nog leuk vindt. Wil JIJ nog wachten op hem? Als hij jou echt leuk vindt, dan zal die toch op een gegeven moment de knoop door moeten hakken. Ofwel hij is er gewoon echt niet aan toe, tja dat is dan ook aan hem. Je kan het niet tegenhouden, voor een relatie zijn er 2 nodig. Je vindt hem heel leuk, tuurlijk. Je houdt van wie hij is tuurlijk. Maar ik zeg je wel, denk er goed over na want echte liefde of elkaar echt leuk vinden zou niet moeten betekenen dat je jaloezie moet voelen of dat je boos moet worden op anderen of wijntjes in elkaars gezicht moet gaan gooien enzovoorts. Al die drama is voor niks goed.
Wat ik zou doen? Een keer heel goed gaan nadenken wat jij zelf wilt. Is hij het waard om eindeloos te gaan wachten tot dat hij een keer WEL weet wat ie wil? Elke keer weer bij elkaar, uit elkaar, dan weer jouw tijd zitten uitwachten op een smsje van hem? Misschien kun je beter de stap zetten het uit te maken en verder te gaan met je eigen leven. En dan niet 1 week en daarna weer naar elkaar toe, maar gewoon voor langere tijd. En echt volhouden. Als hij dan nog niet ziet dat hij echt voor je wil gaan, dan is hij gewoon niet de goeie jongen voor jou! En als hij jou ook net zo leuk vindt als jij hem, dan lijkt het me niet meer dan normaal dat hij die stap wel zet en leert zich over zijn bindingsangst heen te zetten. Moeilijk voor hem, dat zal best maar op deze manier is het alleen maar heel moeilijk voor jou! (en zoent hij ook nog eens met andere meisjes tussendoor)
Cliche...
Nou, hier komt er weer een, hoor, een mega cliche:
Maar meid, volg je eigen hart. Je vriendinnen kunnen jouw pad niet uitstippelen, dat kun jij alleen. Jij kent hem, jij houdt van hem en jij wilt het liefst met hem verder. Als je hiervoor gaat vechten, doe het dan met al je ziel en zaligheid, probeer begrip te hebben, veel te praten en vooral niet te klampen.
MAAR houdt in je achterhoofd dat er geen garantie bestaat dat het uiteindelijk zijn vruchten zal afwerpen. Het kan alle kanten op en dus ook de minder leuke kant op. Als je al bij voorbaat weet dat je DAT niet aankunt, dan is mijn advies aan jou, geef het dan nu op. Wat is het moeilijk allemaal, he?!