Wat is het juiste verschil tussen verliefdheid en liefde?

Verliefdheid lijkt op liefde. Verliefdheid toont de partners welk evenwicht hun zielen samen kunnen beleven. Verliefdheid laat je zien dat je de ander nodig hebt en daarom ben je daar ook zo van ondersteboven. Verliefdheid laat het einddoel zien dat samen bereikt kan worden. Deze harmonie is echter nog geen realiteit, maar moet samen in de praktijk gerealiseerd worden. Meestal gebeurt dat door een psychologische machtsstrijd met elkaar. Wanneer de partners bereid zijn samen die uitdaging aan te gaan, wordt verliefdheid liefde.

Past een verliefd stel dan altijd bij elkaar?

Ja, maar dat hoeft niet 'voor eeuwig' te zijn. Verliefden voelen dat zij rond een aantal zielseigenschappen bij elkaar passen en dat er een zekere mate van verdraagzaamheid tussen hen bestaat. Dat zet hen aan met elkaar aan de slag te gaan. Vroeg of laat kunnen zij er achterkomen dat ze reeds heel wat van elkaar geleerd hebben, maar dat ze toch uit elkaar gegroeid zijn. Hun interesses zijn dan zodanig veranderd dat zij het gevoel hebben niet meer bij elkaar te passen. Zij vinden dan dat ze elkaar in hun groei belemmeren.

Kan dat zijn omdat zij op de aantrekkingsvlakken niets meer van elkaar kunnen leren?

Mogelijk. Wat zij oorspronkelijk van elkaar wilden leren, hebben ze geleerd en zo krijgen ze andere interesses, waardoor ze het gevoel hebben niets meer van elkaar te kunnen leren.

Maar je kunt toch altijd van elkaar leren?

Inderdaad, maar stel dat je een partner gekozen hebt om samen zekerheid te ervaren. Wanneer jullie samen zekerheid hebben, wil je leren omgaan met vrijheid. Wanneer je partner op dat vlak niet bezig wil zijn en je gaat afwijzen, verleg jij je aandacht naar iemand anders die daar wel mee bezig is.

Dan moet je wisselen van partner?

Pas wanneer je alle lessen geleerd hebt waarvoor je elkaar in het begin nodig had, is het geoorloofd een eind te maken aan de relatie. Spijtig genoeg houden veel partners het samen zolang niet uit en gaan ze uit elkaar omdat de verdraagzaamheid weg is.

En wat gebeurt er als de een niet meer verliefd is, maar de ander wel?

Wanneer de geliefden eerlijk met elkaar omgaan, zal de partner die nog steeds verliefd is er snel achterkomen dat er iets schort bij de ander. De aarzeling en onzekerheid van de twijfelende partner vermindert de uitgestraalde liefdesenergie, waardoor de verliefdheid bij de ander ook geleidelijk aan wegebt. De geliefde die nog steeds verliefd is, voelt afstandelijkheid en gaat daardoor ook twijfelen of het uiteindelijke ideaalbeeld van de relatie ooit gehaald kan worden.

Waarom verdwijnt verliefdheid wanneer we merken dat de geliefde niet volmaakt is?

Wanneer je minder fraaie kanten bij je geliefde vaststelt, ben je op je hoede en duik je in je ego (verstandelijk). Dan bekijk je de geliefde niet meer met je ziel en let je alleen nog maar op het ego van de ander. Ego's letten immers op elkaar. Omdat de negatieve kanten van de geliefde ook een spiegel zijn van je eigen onvolmaaktheden, wil je liever niet te veel in die spiegel kijken. Ben je echt bang voor je eigen negatieve kanten, dan breek je de relatie af. Durf je echter je minder fraaie kanten te erkennen en ben je bereid daaraan te werken, dan begint liefde. De verliefdheid verandert dan in liefde, waardoor de relatie de kans krijgt om zich te verdiepen, zodat je uiteindelijk jezelf verbetert door te schaven aan je eigen gebreken.

Als je merkt dat je niet mee verliefd bent, verjaag je dan ook de verliefdheid bij je partner?

Als jij stopt met door je eigen ziel te kijken naar de ziel van je partner, stopt hij ook met naar jouw ziel te kijken.

Maar dat weet de partner toch niet?

Echte interesse wordt door de ziel gestuurd. Als de ziel kijkt, stuurt zij heel veel bezieling, je mag dit ook liefdesenergie noemen, naar diegene naar wie zij kijkt. Wanneer de partner geen energie meer voelt, weet hij dat hij bekeken wordt door het ego van de ander, dat dan verstandelijk zit te observeren.

Als ik niets laat merken dat ik twijfel, merkt mijn geliefde daar toch niets van?

Je veronderstelt dat anderen dat niet voelen, maar niets is minder waar. Elke emotie straal je uit. Dat is nu net aantrekkingskracht. Je bent voortdurend een emotioneel energieveld dat constant door de omgeving bewust of onbewust aangevoeld wordt. Die energievelden regelen de menselijke verhoudingen.

BlueEyes