Ok, kheb het gehad... gisteren stuurde mijn ex me per ongeluk een sms die hij naar iemand anders moest sturen waaruit leek dat hij mij maar een zielig hoopje vind.
Vandaag dan wilde hij zonder afspreken bij mij thuis zijn spullen komen halen en als ik zeg dat hij dit met mij moet afspreken en niet zomaar hier rondlopen zonder mijn weten of goede afspraken... Vind hij dit gek.
Later op de avond wilde ik afspreken met zijn stiefmoeder waar ik ook altijd een goede band mee had, stuurt zij (en hij ook) dat ik moet stoppen met mensen uit zijn omgeving te willen zien want dat ik zo niet dichter bij hem kan zijn. Net of alles draait om hem... Ik heb ook nog gewoon zin om met mensen af te spreken zonder over hem te praten! Ik begin wel meer en meer te beseffen dat ik heel slecht ben behandeld en eigenlijk blij moet zijn dat hij de relatie beëindigde. Het verdriet dat ik heb is misschien meer een gemis in een relatie die er al een tijd niet meer was EN ook door het kapot gaan aan mijn vertrouwen in iemand die ik vroeger heel erg vertrouwd heb. Dat iemand met zo'n goed hart zo kan veranderen door een eigen zaak te hebben..; dat snap ik niet. Ik ben ook ZO boos dat iedereen altijd denkt te weten waarom ik iets doe. Zo zei iedereen ook dat ik mijn droom toch niet leefde met de eigen zaak e.d... Hoe kunnen zij nu weten waarom ik iets doe. Ik wordt opeens 'beschuldigd' dat ik het overzicht kwijt ben terwijl ik denk dat ik heel goed besef waarom ik iets al dan niet doe...!

Gelukkig ben ik sterk en stilaan wat aan het wennen aan alleen zijn. Ik zal zeker terug moed vinden om mijn vertrouwen in mensen te herstellen, al heb ik eerst belangrijker zaken aan mijn hoofd..; terug werk vinden en mijn leven terug wat richting geven. WANT eigenlijk was ik gelukkig met wat ik deed... nu weet ik even niet welke kant ik dan maar op moet met mijn leven. Misschien de raad van mijn vrienden opvolgen en gewoon genieten van de vrije tijd en mijn leven... Het is toch geen ramp om eens even geen werk te hebben...

Liefs
Roos.