H?ɬ© selas, ik snap heel goed wat je bedoeld, je moet het denk ik stees zien als een soort van fase waar je doorheen gaat, en elke nieuwe ontdekking in je verwerkingsproces, is eigenlijk progressie! mijn ervaring is dat t in het begin heel zwaar is, van minuut tot minuut, van uur tot uur, slopend en aan ?ɬ©?ɬ©n stuk. daarna heb je momenten van opluchting, soort van "waar heb ik me de afgelopen tijden druk over gemaakt, voel me weer toppie" dat wisselt zich dan een beetje af met het klote gevoel van daarvoor. en dan ga je je langzaam maar zeker steeds beter voelen, en dan ineens val je in een gat.. soort van terugval, je voelt alsof je weer terug bij af bent. maar dat is niet zo, integendeel.. je bent nog nooit zo ver geweest.. en dan begint t door te dringen. hier nog een tip; ik voelde me op een gegeven moment zo teneergeslagen datik er gewoon boos van werd, boos op haar, omdat ze me zo respectloos heeft behandeld op het laatst (ze heeft twee maanden bedenkt tijd gehad, die ik haar gegeven heb, en ze heeft die tijd gewoon gebruikt om over me heen te komen, ook heeft ze me een aantal keer gezoend en (hoop gegeven) daarna zeggen dat het niet had moeten gebeuren enz.) ik laat haar niet boven mij staan! ik reageerde me af in sport en voelde me boven haar, ze intreseert me niet meer, ik sta boven haar, en dat is lekker hoor! zij/hij is je niet waard als hij/zij je zo slecht kan laten voelen.. op welke manier dat ook is gebeurd. (dit natuurlijk onder voorbehoud, aangezien ik geen kennis van jouwn situatie heb) ik hoop dat je er wat aan hebt, sterkte ermee, en achter de wolken schijnt altijd weer de zon, hoe donker ze ook zijn : )