Beste Marilyn,

Waarom sta je niet achter je besluit 'met hart en ziel'?
Je HEBT de juiste beslissing genomen..alles in je zegt dat dit zo is.
Waarom blijf je jezelf dan 'voeden' met de verkeerde informatie?
Zou je dan liever hebben dat hij nog bij je was, vreemd ging, jou bleef behandelen als lucht, jouw gevoelens negerend...eigenlijk op zijn Rotterdams gezegd: Vierkant schijt aan je hebben?...
Is dat waar je zo sterk naar terug verlangd?
Je hebt gevoeld dat je beter wil, nodig hebt, verlangd...
Waar komt die valse informatie dan vandaan?
Ik schreef in een van mijn blogs dat als je iemand verliest, je de neiging heb om diegene op een voetstuk te plaatsen z?ɬ? groot, dat het je totale uitzicht belemmerd...Dit is nu precies wat bij jou gebeurt.
Je trekt alles en iedereen in vergelijking met de hoogte punten uit die relatie en bedek de slechte met de mantel der liefde...jouw liefde
Die van hem was ver te zoeken, remember? Als hij daadwerkelijk van je hield, zouden jullie dan nu niet dolgelukkig langs het strand lopen met de wind in je haren met alleen maar oog voor elkaar?
Als hij werkelijk van je gehouden had en zoals je beschrijft de liefde van je leven was, vind je dan niet dat die lat niet erg laag lag? Of is het dat je nog nimmer een vleug van echte liefde en toewijding heb mogen proeven, en nu denkt dat dit het was voor je? Dat je met die liefde die hij je gaf wel tevreden zou zijn?
Wil je werkelijk dat je hart er na zoveel jaar uitgerukt word en gevoerd aan de eendjes in het park? Kom nou toch meis...je kunt mij een hoop wijs maken, maar dat geloof jezelf toch niet?...Anders zou je er geen eind aan hebben gemaakt.
Wat jou scheelt is dat je de bron in jezelf niet kan aanboren..
Je maakt jezelf wijs dat alles zonder hem geen geur, kleur of smaak meer heeft. Maar in hoeverre ben je hier voor jezelf naar op zoek geweest..naar die bron.
Is ALLES al je huis uit wat je aan hem herinnerd?
Staat hij nog in je msn, telefoon, de wc-kalender?
Heb je al je gevoelens hierover al eens op papier gezet?
Heb je alle voors en tegens al een vergeleken?
Heb je al eens nieuwe dingen uitgeprobeerd waarvan je wist dat je die niet kon doen toen hij nog in beeld was, maar niet kon doen omdat hij je rem was hierin?
Heb je uberhaupt een andere man zijn aandacht voor jou wel opgemerkt, of was het de vergelijking die je blind maakte?
Jij houd het beeld levend dat alles zo geweldig was en dat je nu je grote liefde te grabbel hebt gegooid...WELKE liefde heb je dan te grabbel gegooid vraag ik me af...Je angst om de volgende stap te zetten fluisterd je dit in, geloof me...Laat die angst nou eens kletsen...Jij bent de enige aangewezen persoon om Marilyn opnieuw leven in te blazen..JIJ alleen! Zodra jij bereid bent om te zien dat je de kwast kan hanteren om je eigen leven kleur te geven, ben je los!
Hij gaf geen kleur...hij zat te kliederen als een klein kind meid!
Jij kan dat toch zelf zeker stukken beter? Daar heb je hem toch niet voor nodig? Waarom geef je jezelf die kans dan niet?!
Trek er op uit, neem een korte vakantie als dat kan, doe iets wat je altijd al heb willen doen...kom uit die stoel..Ga, Leef, Onderneem...
Laat zien dat JIJ de lachende derde bent..Laat hem de werkelijke Marilyn zien die hij weggegooid en verloochend heeft, mocht je hem toevallig tegenkomen en zijn kop verreken in het je NAkijken...Lekker puh! Meid.. haal uit je wat in je zit, je zal er zelf nog van versteld staan...IK geloof dat...nou jij nog!
Kom op, open je ogen...LEEF!
Schouders recht, neus in de wind, keihard de lekkerste zijn...

Een warme groet, Free Spirit

ik ben slechts jou in een andere vorm...

Het verdriet en pijn zullen zeker slijten, alleen kun je er totaal geen tijd op kleven.
Bij mij is het momenteel ook 8 maand uit. Ik probeer af en toe iets te laten weten van mij aan mijn ex, kwestie van de band niet helemaal verloren te laten gaan. En zelfs deze kleine inspanningen kosten veel krachten en veel verdriet.
Af en toe laat ik nog tranen om de herinneringen en de gedachte dat het niet waar mag zijn.

Dus ik ben er ook nog niet over. Maar het allesbelangrijkste is dat het ooit wel zal over zijn. Zoveel mensen die zo'n diepe wonden hebben, maar uiteindelijk allemaal er bovenop graken.

Ooit zal er wel een persoon in uw leven verschijnen waardoor op deze wonde een mooi korstje zal komen. Dat kan vlug gebeuren, maar het kan evengoed nog een tijdje op zich laten wachten.

Zelf ben ik iemand die moeilijk verliefd wordt. Met zomaar het eerste het beste meisje vrijen dat ik amper ken, spreekt mij niet echt aan. Ik heb ook veel twijfels over hoe lang het nog kan duren, eer ik eindelijk iemand ontmoet waar het langs twee kanten klikt en terug het gevoel kan hebben dat ik bij mijn ex had. Want door dat gevoel gehad te hebben (een meisje waarmee je uw leven wil delen), kan ik niet meer met minder tevreden zijn in de liefde.

Alleen zijn, wanneer ge zo graag warmte zou hebben van een geliefde, is nooit leuk.

Greetz