Ik denk dat ik hier niet veel meer ga zijn. Het liefst wil ik het afsluiten hier maar vindt het toch nog een beetje eng.
Ik heb geen liefdesverdriet meer. Tuurlijk voel ik me af en toe nog wat gekwetst over wat er is gebeurd maar ik blijf absoluut niet meer hangen in dat gevoel. Ik denk weinig meer aan mijn ex en zeker na het gesprek laatst met zijn dochtertje heb ik het gevoel dat ik het echt heb kunnen loslaten. Eindelijk...na meer dan 8 maanden!

Wel merk ik dat er nu een nieuwe lastige fase aanbreekt van weer openstaan voor wat nieuws en alle onzekerheid die daarbij komt kijken. Ik heb regelmatig afspraakjes met mannen. Mannen die ik ontmoet bij het uitgaan, mannen waar ik vroeger al mee omging of waar ik via internet mee in contact ben gekomen. Ik ben echt een beetje diverse mannen aan het "uitproberen". Ik ben aan het uitvinden wat bij me past en wat ik wil. Dit gaat uiteraard met vallen en opstaan. Regelmatig merk ik dat ik er eigenlijk nog niet sterk genoeg voor ben, dat mijn hart nog flink beschadigd is. Alleen zijn zou momenteel het beste zijn maar ja....

Ik ben er een ster in om het mezelf vreselijk moeilijk te maken. Ik stort mezelf in kortstondige avonturen waarvan ik van tevoren weet dat het me pijn gaat bezorgen. Gek genoeg blijf ik ondanks dat gekwetste hart toch nog erg naief en hopeloos romantisch. Afgelopen week een geweldige nacht gehad met een artiest waar ik een groot fan van ben. Ik weet dat deze man in the usa woont en hier misschien 1x per jaar is. Toch hebben we afgesproken en zijn we na 6 uur lang kletsen en muziek luisteren toch in bed beland. Het was liefdevol en intiem. Totdat hij na de daad te kennen gaf terug naar zijn hotel te gaan zodat ik nog een beetje kon slapen. Hij merkte dat ik teleurgesteld was maar is toch gegaan. Zodra de deur dichtklapte ben ik in huilen uitgebarsten. Wat had ik graag met hem in slaap gevallen, samen ontbijten en ja hoe naïef kun je zijn....een opmerking over nog eens afspreken verwacht. In de loop van de middag kreeg ik een sms'je waarin hij vertelde hoe fantastisch hij het vond. Dom als ik ben vroeg ik hem of hij de volgende dag nog voordat hij terug zou vliegen langs wilde komen voor een cuddle en goodbye kiss maar hij gaf me te kennen dat hij geen tijd had ivm interviews. Waarschijnlijk in ieder stadje een ander schatje. Dagenlang heb ik me weer rot gevoeld, gebruikt. Waarom vind hij me niet leuk genoeg om toch nog langs te komen? Viel ik hem tegen? blabla mezelf weer lekker gek maken natuurlijk.

Gisteren heb ik mijn ex terug gezien na zo'n 6 jaar. Het ging over tussen hem en mij omdat ik met een ander had gezoend. Ik had hier zo'n vreselijke spijt van en heb 3 maanden lang alleen maar gehuild en gesmeekt maar hij heeft me niet terug genomen. Daarna heb ik hem ook niet meer gezien. Wat deed het me goed om hem gisteren te zien en bij te praten. We hebben kunnen praten over hoe we beiden de situatie ervaren hebben en er bleken een hoop misverstanden te zijn geweest. Eindelijk ben ik van mijn schuldgevoel van toentertijd af, wat een opluchting. We hebben heerlijk gelachen en gekletst en het heeft me goed gedaan. Ik heb ook nog ff flink zitten huilen en mijn onzekerheid met hem gedeeld. Ik heb hem gevraagd waarom hij denkt dat veel mannen mij super leuk vinden in het begin maar dat het vaak bij gescharrel blijft en ik nooit echt gezien wordt als iemand om een serieuze relatie mee te hebben. Hij herkende dit niet.

En vandaag ben ik weer flink met mijn neus op de feiten gedrukt over waar het leven nou echt omdraait. Mijn vader moest vandaag naar het ziekenhuis en heeft niet zulke goede uitslagen gehad. Hij wordt dinsdag opgenomen en ik maak me hier uiteraard zorgen over. Opeens leek mijn gezeur over mannen die er totaal niet toe doen weer zo nutteloos. Ga ik nu werkelijk mijn tranen verspillen aan een man waar ik een one night stand mee heb gehad? Kom op zeg, lekker belangrijk. Dat verdriet is nu spontaan verdwenen. Nu is alleen nog maar het welzijn van mijn vader dat belangrijk voor me is.

Ik denk dus dat de tijd gekomen is dat ik me hier terug ga trekken. Ik heb nog wel de behoefte om af en toe wat te schrijven maar denk dat een liefdesverdrietforum niet meer de beste plaats is voor mij.

Lieve mensen het ga jullie goed. Bedankt voor het lezen van mijn blogs en jullie mooie kritische reacties!