Ik heb een algemeen vraagje voor jullie. Mijn ex contacteert me dagelijks, hetzij over de kinderen, hetzij over papieren maar soms ook gewoon om te vragen hoe het met me gaat. Het is ook zo dat het zeker niet over dringende zaken gaat. Het langste dat hij 'geen contact' kan volhouden, is 1 dag.

Als ik hem dan zie, is hij uiterst vriendelijk, geeft me knuffels, is bezorgd,... Het maakt alles zo verwarrend. Ik contacteer hem zelf niet,...omdat ik hem probeer los te laten. Hij belde me zondag op om te vragen wat ik in het weekend gedaan heb, met wie, enz. Hij voelt niets meer voor me...maar ik heb een beetje moeite dit te geloven, gezien zijn knuffels,... gisteren ging ik de kinderen halen bij hem en was hij lastig, k ben dan maar heel kort geweest en snel vertrokken. Nadien krijg ik dan wel sms om hem te excuseren, dat hij zo niet mag doen tegen mij en de vraag of we dit niet kunnen oplossen zonder ruzie en waar de kinderen bij zijn. Vraagt ook constant wanneer ik de scheiding ga indienen, ... ik wil wachten tot ik zeker weet dat ik het huis kan overnemen...dan is het weer ok dat ik er mee wacht... t is allemaal zo verwarrend. Deze middag kom ik hem dan weer toevallig tegen op een terras, hij schuift er gezellig bij,...

Het is zo dat hij me voor de 2de maal verlaten heeft voor iemand anders. Wil ik zo iemand terug? nee, natuurlijk niet, maar krijg hart en verstand nog niet op dezelfde lijn. Is het een stok achter de deur houden? spijt hebben? schuldgevoelens?

Het maakt het er alleszins niet gemakkelijker op, kan hij ons niet lossen?

Hopelijk kunnen jullie mij een beetje antwoorden geven.