weer zit ik hier...de tranen prikken in mijn ogen...het ging zo goed..ik was zo sterk...niks smssen..niks contact..ik mis het! en de drang wordt steeds groter! maar als ik dat heb moet hij dat toch ook hebben?? hij moet toch weer contact opnemen aangezien hier nog wat spulletjes van hem staan?...zijn huissleutel heb ik nog steeds en hij die van mij..maar ik hoor niks, het blijft angstvallig stil, en van ellende raak ik helemaal in hogere sferen van horoscopen, voorspellingen enz terwijl ik weet dat het onzin is..hoe is het mogelijk dat gevoel/emotie een mens zo gek kan maken...ik merk aan mezelf dat het weer slechter gaat nou ja het is met pieken en dalen..en nu zit ik dus weer in zo een dal..dan zit ik het liefste in mijn eentje in huis gekluisterd..niemand om me heen..me ellendig te voelen..en stiekem wacht ik op sms..komt ie online..bah wie doet dat nou..en dan is ie online en dan..wordt er niks gezegd...zo gaat het nou steeds al..elke dag hoop ik op zijn reactie..of zou die me met opzet zo laten omdat hij het ook niet weet??? of om mij er doorheen te slepen want hij weet dat geen contact dan beter is...ik kan het niet ..ik wil contact en het liefst elke dag...merk dat ik vreemd begin te doen, alles wat ik meemaak vertel ik in mijn hoofd tegen hem..ik praat gewoon tegen hem..hoe gek kun je worden!!
Ik denk dat de drang om te contacten voor ons alle twee wel groot is...maar waarom doen we dat dan niet??? angst..niet weten hoe de ander reageert..geen valse hoop scheppen?? die verdomde twijfel ook..maar als ik nu weer contact g zoeken heb ik het idee en gevoel dat ik achter hem aan ga lopen..het moet nu echt van zijn kant komen...bah ik ben nu niet gelukkig...ik haat liefdesverdriet..dat kutgevoel..dat wil ik niet meer ..ik wil schreeuwen!..zo hard ik kan. Oh wat ben ik toch stom geweest heb weer iemand vertrouwen gegeven en weer op mijn plaatgegaan...hier ben ik dus altijd bang voor..zelfs voordat ik een relatie begin heb ik t al...ben veel afstandelijker..en de mannen tja die doen dan erg hun best om het toch voor elkaar te krijgen...dat gaat even goed.. we hebben een geweldige tijd! totdat ik me helemaal open steld..dan ga ik aardig en lief tegen ze doen..ze vinden het geweldig! en dan ineens pats ...doen ze niks meer voor mij..en ik hun maar plezieren en ik heb t gevoel dan dat ik er achteraan loop bah zo ging elke relatie bij mij..alleen nu is ex tijdig gestopt! we mogen elkaar nog steeds graag..dus het valt me allang mee dat ik geen miljoen smssen hem vertuurd en wanhopig aan de telefoon hang zoals zijn ex...zie je wel ik kan het..en het gaat me nog aardig goed af ook ..en maar 1 sms verstuurd..+ reactie nou ik geef mezelf daarvoor een schouderklop want echt geloof me elke minuut is een strijd en duurt een eeuwigheid... BEL me nou gewoon...laat iets horen...en dat kan gewoon vriendschappelijk! maar ik moet gewoon iets horen!!!! ik leef toch nog! echt waarom is het niet gewoon een klootzak?? waarom ben je ZO redelijk..waarom klopt jou verhaal..waarom klopt alles aan jou..de goedheid..de eerlijkheid..waarom ben je zo uniek..dit heeft een mens mij nog niet laten zien..maar jij deed het zelfs nu ! je praat niet slecht over me..vindt me een schatje!..neemt de moeite om iig wat terug te smssen ook al is het kort...ik mis jou..het hondje..jou lach ..je aanwezigheid..de gesprekken..je kookkunst..je energie..je bed.. je aandacht..ik miss alles zelfs je afstandelijkheid op het laatst dan zag ik je in ieder geval nog maar ik weet en jij weet dat ook dat dat zo niet ging daar worden we alletwee ongelukkig van..waarom is dit toch zo moeilijk..waarom maken we het onszelf zo moeilijk?? en weer kan ik wel janken! Ik mis je! en ik hoop dat je mij ook mist!

X