Beste hoekomikhieroverheen,

Dat liefde blind maakt wist ik al een poosje...maar ZO blind..nee.
Dat het niet over gaat komt omdat jij geen beslissing kan nemen in deze. Twee jaar lang w?ɬ®?ɬ®t je dat het in princiepe al over is, maar je houd je eigen verdriet in stand.Je zit ergens op te hopen wat hopeloos is..je wacht op de bus die niet komen zal..je gelooft de sprookjes die zij je verteld. Wat zij wil is een vrij leventje, lekker losbollen met een veilig vangnetje achter zich...en jij bent dat vangnetje. Ik denk dat zij dit nog wel een poosje vol kan houden hoor zo...waar vind ze zo iemand die niks in de melk te brokkelen heeft en zo om haar vingertje kan winden..Ze maakt op een gruwelijk manier misbruik van je, gebruikt je liefde voor je dochter en voor haar voor haar eigen belang. Dat jij dit al twee jaar volhoud vind ik erg knap van je...maar het werkt niet zo he? De blindkleppen die je al die tijd angstvallig voor houd, voor alle verkeerde redenen, kan je niet meer tegenhouden om te vallen..hoe je ook probeert. Een mens kan maar zoveel incasseren en dat houd het toch echt op, ook voor jou.
Als jij wil dat er een einde aan deze hachelijke situatie kom, dan zal je spijkers met koppen moeten slaan en beslissingen nemen.Je bent toch niet achterlijk zeker dat je dit nog jaren aan laat slepen?
Dat houd in dat jij zal moeten accepteren dat zij niet die ene voor je is, en haar los moeten laten. Misschien kan je met haar praten over de opvoeding van je dochter en dat jij die op je wilt nemen als zij dat niet ziet zitten. Je moet knopen doorhakken en haar dwingen bepaalde dingen onder ogen te zien, en eisen dat zij wel degelijk haar handtekening onder dokumenten gaat zetten. Zij kan het nog wel twee jaar uitstellen op deze manier...dat is vluchten voor de realiteit en vierkant maling hebben aan jouw gevoelens. Zij ligt er blijkbaar geen nacht wakker van dat jij onder dit gebukt gaat..ze heeft het veel te druk met zoals jij dat noemt de foute macho zoeken.
Ze gaat gewoon vreemd onder jou ogen en verteld in geuren en kleuren van hoe of wat, maar misschien ooit komt ze `n keertje bij je terug..het jaartal heeft ze er niet bij gezegd..mag je zelf invullen.
Dus het wordt hoog tijd dat jij jezelf eens een schop onder je kont gaat geven en die blindkleppen af gooit. Haar liefde is geen liefde en dat moet je beseffen en niet uit angst haar vast blijven houden en jezelf wijs maken dat ze zo fantastisch is...in mijn ogen is ze dat verre van dat. En geen uitvluchten meer over hantekeningen enz ..zonder haar krabbel komt er ook een einde aan hoor...zou een mooie joke wezen als jij door een handtekeningetje niet los zou komen van haar. Waar een wil is is een weg, en niet goedschiks dan maar kwaadschiks...Jij bent de aangewezen persoon die een eind moet maken aan je situatie want blijkbaar doet zij dat niet. Neem control over je eigen leven weer in handen en geef jezelf de kans om dit te verwerken en om aan een nieuw leven te bouwen zonder haar. Maar zolang jij jezelf wijs maakt dat dat niet mogelijk is zonder haar, zal je nog een hele tijd in dit schuitje blijven zitten. Zij vind het inderdaad wel best zo..je ziet het allemaal donders goed...dus wie zit hier nou wie te bedotten...Kom op voor jezelf..en gooit dat juk van je schouders..gooi haar van je schouders, want ze is al je verdriet niet waard..Het zal niet makkelijk zijn en vedriet geven, maar je lijd nu ook al twee jaar onnodig verdriet. Maak er keihard een einde aan, zal ze raar op dr neus kijken..Maar dat is mijn mening.

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Beste Free Spirit en Ade,

Wat zijn jullie ontzettend hard zeg maar wel eerlijk!!! En weet je wat, jullie hebben helemaal gelijk!!
Sinds vorige week is er e.e.a. veranderd. Ineens weet ze dat ik niet meer 'de man' voor haar ben (voorlopig, dit zegt ze er altijd bij) en ze weet me nu te vertellen dat de kans zeer klein is dat er nog ooit een 'ons' zal komen. Ik wist dit inderdaad eigenlijk al 2 jaar geleden. Ze vertelde me dat haar gevoelens in deze 2 jaar oprecht zijn geweest en dat ze inderdaad niet wist wat ze met me aan moest. Maar in deze laatste weken is het haar 'ineens' allemaal duidelijk geworden en moet ze niets meer van me hebben. Ze kan eigenlijk ook niet meer normaal tegen me doen. Alsof ik vergif ben of zoiets... Ze heeft me verteld dat ze mijn stem eigenlijk niet meer kan en wil horen, laat staan zien. Gelukkig is dit duidelijke taal maar hier was ik zelf ook wel achter. Jammer genoeg heb ik me zelf 2 jaar ellendig laten voelen en komt nu dan pas het echte verwerken... Het is dan eindelijk voorbij. Ook voor de documenten heeft ze uiteindelijk (ook uit boosheid) een handtekening gezet. Dit was voor mij nodig om dat deze documenten voor mij het einde betekenen (net zoiets als scheidingspapieren teken) Ik ben nog wel haar opslagplaats voor de spullen die ze nog niet weg wil gooien en dus spullen waar ze 'nog niets mee kan'. Maar ook hier gaat een eind aan komen. Voorbij is voorbij, dus ook die rotzooi mijn huis uit. Ik hoop dat het verwerkingsproces snel achter de rug is mede omdat ik hier al 2 jaar mee bezig ben. Ik heb geen zin om hier nog 2 jaar mee bezig te zijn, maar ja wie zal het zeggen. Het probleem is dat ik haar blijf zien, ze is de moeder van mijn kind, ze zal altijd in mijn leven blijven... Ze gaat (die indruk heb ik) wel het een en ander via mijn dochter uitwerken... Ik heb gesproken over co-ouderschap maar dit is niet bespreekbaar... Ze beredeneerd, ik ben de moeder en je moet blij zijn dat ik mijn dochter meer dan 1x per 2 weken zie zoals meeste gescheiden vaders... Ook als vader ben ik een hoop stront voor haar! Ook vertelde ze me deze week dat ze toch wel zeer waarschijnlijk zal gaan emigreren naar Curacao (daar woont familie van haar) en wat dit betekend voor mijn dochter en mij interesseerd haar niet... Ze gaat haar leven niet 'vergooien' in Nederland als ze lekker op een tropisch eiland kan vertoeven (dit is een droom van haar om in een lekker warm oord te wonen en de antiliaanse types trekken enorm haar aandacht). Hoe ik mijn dochter dan nog te zien krijg is mijn probleem...
Ik hoop dat ik dit kan voorkomen via de advocaat...
Eerst maar eens over haar heen zien te komen....