Ik leerde mn ex vriendin zo'n 7 jaar geleden kennen.
Op dat moment was ik 18 en zij 17.
Ik was vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag al super gek van haar.
Zij vond mij in het begin alleen maar een leuke jongen om goede vrienden mee te zijn.
Maar na een maand of 4 sloeg de vonk bij haar ook over.
6 mooie jaren volgden, waarin we veel voorspoed, maar ook 2 zware tegenslagen ( beide moeders werden ernstig ziek) tegen kwamen.
We waren echt een perfect stel, waren allebei serieus bezig met onze relatie, en de toekomst (trouwen, kinderen)
En het belangrijkste was: we waren super gek op elkaar.
Alles stond in het teken van ons samen.
Zelfs onze familie's gingen vriendschappelijk met elkaar om

We hadden al een tijdje plannen om te gaan samenwonen, waarbij we de keuze hadden om iets te huren, iets bestaands te kopen, of op het nieuwbouwplan een nieuwe woning te bouwen.
We kozen met het oog op later voor de laatste optie.
Zij was er vanaf het begin al super enthousiast mee bezig, alles stond bij haar in het teken van het samenwonen.
Afgelopen voorjaar was het dan eindelijk zover: ze begonnen met de bouw van onze 'droom'woning.
Alles liep voorspoedig, de bouw vorderde gestaag.

En wij waren samen al druk bezig met dingen uitzoeken voor onze woning: de keuken, meubels, kleuren verf, tegels ed.
Zij was dan helemaal over dingen enthousiast, het lag ook vaak aan mijn afremmendheid (ik ben meer een twijfelaar en wil over allerlei beslissingen vaak "te" lang nadenken) anders hadden we de keuken en de meubels al vroegtijdig besteld en gekocht.

Totdat ze begin augustus met de mededeling kwam, dat ze met onze relatie wilde stoppen.
Het kwam voor mij als een echte donderslag bij heldere hemel.
Nooit had ze mij het gevoel gegeven dat er wat was, of dat haar gevoel minder was geworden.
Sterker nog 1 1/2 week voor de tijd zei ze nog tegen mij: dat als ik het tegen haar over trouwen had dat ze dan vlinders in haar buik kreeg.
Toen ik om uitleg vroeg waarom ze er mee wilde stoppen kwam ze met de reden dat haar gevoel voor mij al een tijdje minder was, en dat ze mede door de bouw haar kop in het zand had gestoken.
Ze wilde het niet zien zei ze, maar ze kon het nu niet meer ontkennen.

2 dagen nadat ze het uit had gemaakt ben ik naar haar toe gegaan om toch over de hele situatie te praten.
We hebben toen een heel verhelderend gesprek gehad, waarbij we elkaar wat kleine ergernissen over elkaar vertelden.
Zij kwam zelfs met een aantal dingen waar ze voorheen nooit een probleem van had gemaakt, en dingen die 3 of 4 jaar daarvoor waren gebeurd (geen ernstige/ schokkende dingen hoor).
Toen ik die middag bij haar wegging had ik echt het gevoel dat ons gesprek wat had opgeleverd.
Helemaal nadat ze s'avonds een smsje stuurde of ze de volgende dag weer langs mocht komen om te praten? uiteraard mocht dat.

De volgende dag kwam ze huilend de kamer binnen met de mededeling dat ze besloten had om bij mij te blijven en er volledig voor te gaan.
Die dag hebben we nog veel gepraat, en was eigenlijk weer als vanouds.
De volgende dag bestelde ze zelfs nog de keuken die we voor onze nieuwe woning hadden uitgezocht.
De rest van de week zagen we elkaar helaas niet zo heel erg veel, we hadden het beide druk met werken (was de laatste week voor onze vakantie).
Zaterdagavond zijn we samen nog uitgeweest.
Maar op de weg terug vertelde ze me dat haar gevoel niet veranderd was en dat ze besloot er helemaal mee te stoppen.
Nu kwam er echter een iets ander verhaal uit: ze had sinds een week of 4?! een man leren kennen op haar werk.
En daar had ze gevoelens voor gekregen, verliefd was ze echter niet (zei ze!).

Nu bleek het toch de harde werkelijkheid te zijn.
Onze relatie was over.......

Op vragen van mij wie die man dan was?, en hoe oud hij was? reageerde ze met de opmerking dat mij dat niks aanging.

De afhandeling met betrekking tot de woning is gelukkig goed gegaan.
Wel deed ze na de tijd heel erg kil en zakelijk tegen mij.
Is dat dan het meisje waar je 6 1/2 jaar lief en leed mee hebt gedeeld?
Dat meisje heeft na de tijd nooit weer wat van zich laten horen, doet net of ze me niet meer kent, alles wat over mij gaat laat haar koud.
Zelfs uit haar hyves lijst heeft ze mij gegooid.

Via via hoorde ik dat de man die ze destijds 4 weken kende al 37 jaar is, terwijl zij zelf nog maar 24 is.
Tuurlijk kunnen dat soort relatie's goed gaan, maar ik vind het onbegrijpelijk dat je alles wat wij samen hadden, en bezig waren op te bouwen zomaar aan de kant zet voor een dubbele onzekere toekomst (leeftijdverschil, en de tijd dat ze hem nog maar kende) met zo'n iemand.
Misschien ben ik nog wel bang dat het door zo'n leeftijdsverschil toch niet goed loopt, en dat deze hele periode dan eigenlijk voor niks is geweest.
Of is dat een rare gedachte........??

En ik...??
tja ik word elke dag nog geconfronteerd met al mijn gevoelens voor haar.
Die gevoelens zijn nog geen moment minder geworden, ook al deed ze zo kil en zakelijk tegen mij, en doet ze net of ze mij bijna niet meer kent.
Zij was gewoon mij super girl, en zeker de vrouw waar ik oud mee wil(de) worden.
En zij had tot 2 weken voordat ze het uitmaakte hetzelfde gevoel.

Waarom slaat iemand binnen een week zo om, en is diegene die het dichtstbijstaand was in haar leven (ik) zo ineenkeer helemaal niks maar dan ook niks meer waard??
Waarom....??