Na alle vragen waarom je haar mist, waarom het je zoveel doet, waarom je van slag raakt als je wat van/over haar hoort en waarom je zoveel van haar houdt, moet je jezelf eens gaan afvragen waarom het niet kan, waarom jij niet kan, waarom je weggelopen bent, waarom er geen oplossing is, waarom je achter je beslissing staat, waarom uit elkaar gaan de enige optie voor je is en waarom je niet kan loslaten.

Al lijkt een situatie nog zo uitzichtloos, er is altijd een oplossing. Als je maar wilt. Wegrennen is de makkelijke(re) oplossing, maar of je er op langere termijn gelukkig van wordt ... ik betwijfel het. Als je diep van binnen weet dat zij eigenlijk alles is wat je wilt, elke dag nog in je gedachten rond huppelt, je betwijfelt of je na haar nog zoveel voor iemand gaat voelen, dan lijkt het me tijd dat je eens naar je gevoel gaat luisteren i.p.v. je verstand. Zolang jij nog voelt, maar geen vertrouwen meer hebt, haar nog mist, maar niet meer durft/kan dan moet je OF aanvaarden dat dit de consequentie is van jouw eigen keuze OF ervoor gaan vechten SAMEN met haar. En daarmee bedoel ik niet te zeggen dat je je gelijk helemaal moet geven of te hard van stapel moet lopen. Vechten kan ook in stilte, heb genoeg vertrouwen in jezelf, in haar, in jullie .. bouw het op. Rome stond er ook niet in een dag.

Veel wijsheid gewenst in de keuze die je gaat maken, hou hierin jezelf centraal en luister naar je hart.

Liefs.