Hmmmm ja, iemand blijven willen helpen die (misschien onbedoeld/onbewust) op je pijnpunten drukt klinkt logisch. *i know, you hate me.*

Maar, mijn reactie was niet bedoeld om over je verdriet en verwarring heen te walsen. Of je neer te zetten als iemand die geeft, om alleen maar terug te krijgen. Als ik in een van je blogs lees hoeveel liefde jij van je cursisten terugkrijgt, dan lees ik iemand die vanuit een zuiver hart met liefde geeft aan die mensen. En als buitenstaander is dat mooi om te lezen.

Wat je "relatie" betreft,.....zou die vergelijkbaar kunnen zijn met een slotmachine. Je blijft storten, in de hoop dat je ooit eens de jackpot al winnen. Tussen door krijg je wat kleine (tijdelijke) uitbetalingen die ervoor zorgen dat je blijft storten erin. Vasthoudend aan die, sorry dat ik het zo benoem, illusie van de droom van die jackpot. En iedere keer komt daarna weer de pijn van die lege portemonnee, en het voornemen om er voorgoed mee te gaan stoppen. Tot dat die innerlijke drang en behoefte om het toch weer te gaan proberen begint te jeuken te sterk blijkt te zijn, je jezelf weer bij elkaar geveegd hebt en opnieuw begint te storten in die slotmachine.

Je zou jezelf op gegeven moment de vraag kunnen stellen wat creëert dat jij liefde blijft voelen voor, en blijft vasthouden aan,grip probeert te krijgen op, een relatie waarin er niet blijvend gehoor kan worden gegeven aan de behoeftes die jij hebt. Of op een veilige manier met elkaar bespreekbaar zijn, en daar beiden stappen, een voorwaartse beweging in te maken ?

Zijn je behoeftes dan zo onrealistisch in het algemeen, (in mijn ogen niet, wat jij beschrijft is wat ieder mens zoekt/wil in een relatie), of blijken die inmiddels onhaalbaar in de setting/dynamiek die er nu is tussen twee personen plaatsvindt, zonder daarin een vinger een bepaalde kant op te willen wijzen. Je blogs lezend lijkt het alsof het laatste hierin speelt. Alleen lijkt er bij jou iets te zijn wat het gewoonweg niet wil, durft, of kan accepteren.

Op gegeven moment hoor je de verantwoording naar jezelf te nemen. Zorg te gaan dragen voor je eigen zijn om emotioneel onafhankelijk te gaan willen worden. Niet dat , waar jij behoefte aanhebt,bij een partner willen gaan zoeken die daar niet aan kan beantwoorden. Is ook een verwachting bij iemand plaatsen die daar misschien totaal niet aan kan voldoen.

Genoeg liefde voor je zelf je gaan leren hebben om te durven zeggen; uit het proces blijkt dat dit experiment niet past bij wat ik nodig heb in het leven. Hoeveel pijn mij dat ook doet, maar ik ga het nu eerst wel aan met mijzelf.

Ik verwijs in deze overigens graag de blogs van Chelle en Moerbei, de topbloggers van de site, die eigenlijk een beetje het zelfde zeggen, maar dan in iets andere bewoording:
http://www.ldvd.nl/observatie-offers-in-naam-van-de-liefde
http://www.ldvd.nl/waar-is-de-uitgang-0

ik had dit ook bij Broken27 kunnen plaatsen.

* zit nog steeds mopperend te wachtend op de postbode.*