Haha Aldert,

Dat herken ik wel.. dingetjes zoeken..het roken, de huisdieren..(ik hou trouwens wel van huisdieren) je zoekt iets! En weet je waarom? Omdat je er in feite nog niet aan toe bent. Je wilt er nog niet echt aan. Je wilt wel wat gezelschap, maar je wilt je nog niet binden.
Waarom, misschien bindingsangst, angst om weer verlaten te worden, wie zal het zeggen..
Ga eerst eens lekker met jezelf bezig, kijken wat je boeit in het leven, ontwikkel je verder en kijk dan eens of je je heel langzaam kwetsbaar (der) kan opstellen en wel voor iemand durft te gaan..

Dat is namelijk ook de raad die ik aan mezelf geef, ook ik houd altijd afstand en als iemand meer wil haak ik af, of ik zoek iemand letterlijk en figuurlijk op een afstand..

Liefs,
Geraldine.

Nou ik moet zeggen dat ik het ook herken van de andere kant en ik vond het toen wel stukken minder grappig hoor!!..
Er zijn toch veel mensen op deze site tegen iemand aangelopen die er niet aan toe was? Wat is dat toch.. Om moedeloos van te worden...

hoi,
ik ben bijna 3 jaar samen met een lieve vrouw.ik ben zelf 32 jaar getrouwd en heb 4 volwassen kinderen en 2 heel lieve kleinkinderen. je probeerd hun wekelijks te zien .je vriendin van mijn huidige relatie geef mij die vrijheid,alleen als het zondag is en de kleinkinderen bij mijn vrouw is ga ik naar ze.maar ik denk niet dat dit het hele probleem is.om direct opinte gaan is denk ik al zijn we of doen wij heel veel samen; iets houd me tegen mijn gevoelens.mijn vrouw heeft nooit willen scheiden,en mijn huidige vriendin heeft het ook moeilijk om mij loste laten.we hebben samen geprobeerd door dingen onder ogen te zien ,en zelf moeite hebben om het na te streven.maar toch te moeten .ik heb met pijn toch een keuze gemaakt en moeten beslissen wat voor iedereen het beste is ,voor mijn vrouw en kindren en kleinkinderen en voor mijn vriendin die het heel moeilijk vind om daarbij neer te leggen.hoe wij het ook proberen ,om gelukkig te zijn vooral mijn vriendin,heb ik altijd moeite mee ,omdat ik momanten heb dat ik nog steeds de gevoelens heb van heimwee naar huis .ik denk omdat je kinderen heb is het toch moeilijk om met mijn vriendin een toekomst te bouwen.mijn kindren hebben haar tot nu toe nooit willen accepteren en zal het nimmer doen,en ik heb daarom ook mijn vriendin nooit kennis laten maken of confroteren met hun.en met deze huidige leven en situatie verder te moeten gaan met deze relatie is voor mij soms ondragelijk,hoezeer mijn vriendin het ook probeerd mij of ons samen een gelukkig leven op te bouwen ,val ik steeds weer terug op mijn emotionele gevoelens.om eerlijk te zijn met elkaar en hoe graag wij het ook willen en proberen denk ik dat ik nooit een nieuwe relatie kunt aangaan,ook al mogen we elkaar zo graag mijn vriendin in ieder geval,alleen ik heb er moeite mee soms.ik was getrouwd en heb 4 kinderen en 2 kleinkinderen en 32 jaar getrouwd voor mijn vrouw was en is ze nooit gescheiden.mijn vriendin was na 20 jaar zonder kinderen gescheiden..ik ben op haar verliefd geworden ,eerst heb ik haar nooit gezien en voor gevoeld .maar na bijna 3 jaar voel ik en merk ik dat ik toch degene bentdie het niet aankan.ik heb nog altijd moeite mee om mijn kinderen en kleinkinderen te moeten missen ,zelfs een week vind ik het te lang en momenten aan te moeten denken aan thuis van dat ik daar nog nodig bent in vele opzichten ,heb ik veel moeite mee.en voor mijn vriendin is het niet fijn omdat ze met mij gelukkig is .maar toch moeten wij eerlijk tegen elkaar zijn ,hoezeer wij ook van elkaar houden.ik ben al overgeschreven terug naar mijn vrouw en kindren die nog thuis wonen alhoewel zij volwassen zijn,alleen het afscheid nemen van elkaar, mijn vriendin en ik .vooral mijn vriendin hebben het moeilijk ,alhoewel ik weet dat ik de stap moet nemen ,hoe pijnlijk het ook is ,ook al ben ik zwak van binnen .ik denkdat deze relatie voor mij en voor haar een droom is die we het heel graag willen ,maar niet voor mij is weggelegd.wat ik iedereen heb aangedaan, mijn vrouw en kindren en klein kindren die mij nog dagelijks mist ,is pijnlijk na 32 jaar,maar zo ook voor mijn vriendin,omdat ze in mij ziet de nieuwe liefde die ze nooit heeft gekend,ik zou graag ook met iemand anders mijn gevoelens willen delen en uiten ,en misschien dat ik daar een hou vast of kracht mag vinden en krijgen
ik weet dat het antwoord er is ,alleen ik moet de kracht nog hebben
ik ben blij dat ik het heb kunnen neer zetten op papier,en ik hoop dat de kracht er komt voor mij en mijn vriendin.