waar ik moet beginnen???

Ik ben een moeder van 2 kinderen, ze zijn bijna 3 en bijna 1.5. Met hun vader heb ik bijna 8jaar samen gewoond, in goeie en slechte tijden , als ik bedoel slechte tijden bedoel ik psychose, depressie, nu heeft hij 2 zelfmoord pogingen achter de rug en weet ik niet wat ik moet doen, zijn ouders schuiven alles op mij, ik ben slecht, kan de kinderen niet opvoeden, ik zit met onverwerkte zaken, en ze hebben in sommige dingen wel gelijk, dat ik sommige dingen niet had mogen doen zoals hem 2x zeggen dat mijn gevoel over is, dat zet iemand natuurlijk aan het denken en dat kwetst. Zelf heeft hij het de afgelopen 1.5 week al 3xgedaan, iedere keer had ik hoop, maar door dat hij bij zijn moeder zit en mij eigenlijk alleen maar ziet voor de kinderen te brengen en halen maakt het het erg moeilijk om te praten ook zegt hij dat hij het niet kan. Ik wilde een paar dagen met de kinderen bij een bevriend stel gaan , ondertussen nog werke, hij zou de kinderen gewoon zien gelijk dat afgesproken was. Maar dat wilt hij niet, hij zegt als ge wilt gaan gaat ge maar alleen, door dat ik geen auto heb momenteel ( al 5dagen niet omdat die in orde gemaakt moest voor de keuring) zit ik op een appartement , opgesloten met 2 kinderen dat appartement is nog geen 70m2 het is een duplex dus je kunt je voorstellen dat je helemaal gek word. nu weet ik dat ik de stappen moet zetten om te vertrekken , appartement staat al even te koop maar hebben nog geen reactie. ik wil voor de kinderen een veilige thuis, geen huis maar een THUIS. ik werk nu 21
.5 u per week, dus financieel ga ik er niet komen, moet hij allementatie betalen? hij zit bij zijn moeder en zal daar wel een tijd blijven denk ik. zijn moeder heeft niks liever dus ja,... ik word gek van de gedachte wat zijn ze aan het doen? ook kan ik zeer moeilijk alleen zitten ik moet iets hebben om me aan op te trekken. ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen!!!

Moniqueske's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 13/06/2011 - 17:39 — SuzieQ

.

Beste Moniqueske,

Zoals ik het begrijp ben je niet getrouwd met de vader van je kinderen? En ik begrijp dat je niet verder met hem wilt? Jij kan er ook niets aan doen als je gevoelens er niet meer zijn. Als ik jou was zou ik informatie inwinnen over allimentatie e.d. Naar mijn idee zal je daar wel recht op hebben.

Is het een mogelijkheid om dat bevriende stel te vragen om je op te halen om daar een paar dagen te blijven? Ook al vind je ex het niets: jij moet ook aan jezelf en je kinderen denken. Zij zullen er ook niets aan hebben als jij aan het einde van je latijn bent. Of desnoods kijken of je kinderen ergens een paar dagen kunnen logeren zodat jij rustig kan nadenken? Zelf heb ik geen kinderen en weet ik niet hoe het is, maar ik kan me voorstellen dat je op bent na een dag.

Probeer op een rijtje te krijgen wat je wilt en probeer daarvoor informatie in te winnen over hoe je dit het snelst en makkelijkste voor elkaar kan krijgen.

Din, 14/06/2011 - 13:19 — Moniqueske

nee, ik ben niet getrouwd met

nee, ik ben niet getrouwd met hem. ik heb zeker nog gevoelens voor hem maar de rust die hij wilt kan ik hem niet geven, ik wil geen maanden niks horen en vervolgens dat hij terug voor de deur staat. ik ben best een sterke vrouw maar iedereen heeft zijn breek punt, gister heb ik die bereikt en dat wil ik niet meer. doordat mijn vader gezegd heeft dat dit gaat blijven omdat hij iedere keer vlucht ( in een psycose of naar zijn moeder) weet ik dat ik er alle tijden alleen voor moet staan voor mijn kinderen, (onze) maar dan liefst wel met alleen de zorgen en problemen van de kinderen.

over informatie, financieel kan ik pas hulp krijgen als appartement verkocht is, tot nu toe heb ik 250euro aan de kant gelegd zodat ik iets heb wanneer het zover is. ik hoop dan ook dat we het appartement zeeeeer snel kunnen verkopen en dat we verder kunnen. op dit moment kan ik niks doen , morgen na de advokaat, die zal me meer kunnen vertellen ivm rechten en plichten over de kinderen, het appartement,...

Ma, 13/06/2011 - 20:59 — Claziena

Jeetje zeg! Wat heftig en ze

Jeetje zeg! Wat heftig en ze zijn zo klein nog!
Ik hoop niet dat de kinderen er iets van meekrijgen van wat hun vader eigenlijk wilt doen, mijn ouders zijn ook uit elkaar gegaan en mijn vader heeft ook die neigingen gehad en gelukkig heeft hij het alleen geroepen en naar mijn weten niet geprobeerd..hij zegt nu zelf ook dat dit een schreeuw was naar aandacht en hulp; omdat hij zich machteloos voelden..is dit ook niet het geval bij ex? Dat die hoopt dat je daardoor blijft? Ik zou in ieder geval aan je zelf gaan denken en je kinderen! En tja alle moeders kiezen voor hun kinderen en zou me dus niet veel aantrekken van war zij hiervan zegt, niemand weet beter dan jullie 2 hoe het in elkaar steekt..ik begrijp dat je het nu even niet meer ziet zitten maar er gaat een goede tijd komen voor jou! Soms moet je een stap terug zetten om vooruit te kunnen gaan..

Din, 14/06/2011 - 13:15 — Moniqueske

ik heb de knoop doorgehakt en

ik heb de knoop doorgehakt en wil weg bij hem. voor de kinderen is dit geen veilige omgeving en zelf ga ik er anders ook onderdoor. hij sliep al maanden niet goed, hij wist ook niet wat er allemaal in hem omging,nu zijn ouders iedere keer zeggen dat het door mij komt begint hij dat ook te gelove. hij wilt nu rust en dat geef ik hem, rust van mij, ik kan het zo niet meer, je kunt niet verwachten van een partner dat hij maanden bij mama gaat wonen en vervolgens terug binnen komt gestapt, ik hoor of zie hem alleen als hij de kindeen brengt of haalt en thats it! ik weet dat hij zich enorm slecht voelt maar ik kan het daar niet bij helpen, al zou ik het willen,..

Ma, 13/06/2011 - 21:04 — Theo_1956

@Moniqueske

Een triest verhaal, dat mag je wel zeggen. Jullie hebben allebei sowieso professionele hulp nodig.
De psychose, depressie van de vader van je kinderen... Dat is ernstig. Daar kom je niet zo maar uit. Het is jammer dat zijn ouders niet boven de problemen proberen te staan. Nu is het niet mogelijk om via die weg naar goede oplossingen te zoeken.
Ook voor jezelf zul je hulp nodig hebben. Je moet een aantal zaken oplossen en dat gaat niet zo maar. Ik raad je toch wel sterk aan om een psycholoog te zoeken (als je die nog niet hebt). Ik wil je heel, heel veel sterkte toewensen.
Groetjes, Theo.

Din, 14/06/2011 - 13:11 — Moniqueske

ik ben sinds vorige week naar

ik ben sinds vorige week naar een psycoloog aan het gaan, zodat ik ook bijgestaan word. gister ben ik gewoon in elkaar gestort, de kinderen waren bij mij dus heb de papa gebeld en gevraagd of hij de kinderen kon halen. ik had zo een naar gevoel bij alles. Vandaag ben ik me gaan bevragen bij het ocmw zodat ik weet wat ik financieel heb wanneer het appartement verkocht is en ik weg kan met de kinderen. morgen ga ik naar de advokaat zodat ik weet wat mijn rechten en plichten zijn, ik kan het niet meer!!! hij blijft zeggen dat het niet over is , vervolgens word er niks gezegd, ik ben iemand die graag praat en weet waar die aan toe is, hij laat alles zijn beloop en zijn moeder wilt niks liever dan dat we stoppen. er is te veel gebeurd, de dingen die ik gedaan of gezegd heb kan ik niet meer goed maken en hij ook niet. voor de kinderen en voor mezelf wil ik nu rust! vandaag voel ik me niet meer alleen en kan ik ervan genieten de kinderen bij me te hebben. de oudste word in september 3 , die is erg aanhankelijk en hangt heel de dag rond me. de jongste is zo wie zo een mamas kindje. ik probeer nu zoveel mogelijk fijne dingen te doen voor de kinderen en daar trek ik me aan op. ik wil ook zoveel mogelijk in orde hebben. zit er wel mee dat het bij hem zeer hard gaat aankomen maar nu ontloopt hij zich ook van alle verantwoordelijkheden. bedankt voor je reactie!!!

Wie is online

Enquête