Ja, voor mij is het heel duidelijk: zelfs zonder zoenen zou ik het als vreemdgaan voelen denk ik. Hij heeft een hele band met haar die je als het goed is alleen met je eigen partner hebt. Hij mist haar ook zegt hij en voelde zich bij haar zo goed zoals hij zich bij mij al heel lang niet meer voelde.Toegegeven: ik vond ook al heel lang het niet echt geweldig meer, daar hebben we samen "schuld" aan. Maar hij heeft bij een andere vrouw gevonden wat hij bij mij niet meer had: vooral aandacht, zij voellde hem precies aan zegt hij.
Hij houdt van mij en van de kinderen en wil ons niet kwijt, maar heeft het er moeilijk mee dat hij met haar moest breken van mij.
Ik wil hem echt niet kwijt, ondanks alles hou ik heel veel van hem.
Het is allemaal erg verdrietig en verwarrend. Hoe nu verder? Ik kom haar ook nog eens elke dag diverse keren tegen bij school, dit maakt het extra moeilijk voor mij. Ik negeer haar maar, wat moet ik anders. Zij doet dat ook. Hoera, iedereen ongelukkig.Zelfs de kinderen lijden eronder: de oudsten weten het: hun vader heeft het hun zelf verteld ( beknopt) omdat het voor hen wel gek was dat ik zoveel huilde. Het is heel moeilijk allemaal.