Opeens zie ik die blauwe ogen van vlak bij. Ik sliep toch al? Ik richt me op en kijk haar aan, die zachte rimpeltjes rond haar ogen. Dit is geen nachtzoen. Dit moeten we niet doen. We spreken niet. Zacht schud ik de slaap van me af. Ik ben niet dronken, toch? Een liedje speelt in mijn gedachte. Hoe doet mijn hoofd dat?

> Het gordijn is dicht, de deur op slot,
> De radio speelt zacht.
> Je wacht, kijkt me aan.
> Het is allemaal net alsof het nu die eerste keer weer is,
> Bang en onvoldaan.

Het is zo onverwacht. Ik wil dit niet. Ik hoor bij iemand anders. Ja, afscheid was al maanden terug. Maar fysiek hoor ik bij Es (mijn ex).

> Ik heb deze week niet anders dan aan jou gedacht.
> Zo moeilijk als het went.
> Ik weet nu dat het tussen ons nooit méér zal kunnen zijn,
> Alleen maar dit moment.

Wie is die persoon achter die lichte, blauwe ogen? Ze spreekt engels en zegt dat het niet haar plan was. Mijn hand zoekt haar slaap. Ik streel iemand anders.

> Je ligt op bed, ik voel je hart,
> Dit moeten we niet doen.
> Te ver voorbij het spel.
> Je kijkt omhoog vlak langs me heen naar Boeddha op de plank.
> Die begrijpt het wel.

Woorden wisselen zich af met een stralende mond. Ik ga anders zitten. Vreemd, zo naakt. Snel trek ik de deken over me heen.

> En dan gaan ramen open, rennen hazen door het veld.
> Zo puur als je nog bent.
> Ik ga kapot bij elk schot en jij, je vecht je vrij.
> Alleen maar dit moment.

Een vreemde nacht. Ik ben nu jarig. Mijn telefoon, het bericht licht op. Nu zitten mijn ogen vol tranen. De prop in mijn hoofd is los. Emotie zonder einde. Een sms van Es? Na al die tijd zonder contact? Ik wil zo graag weten hoe het met je gaat. Jou gevecht, jou angst, jou blijde momenten. Gaat het de goede kant weer op? Wat voel jij nu, waar ben je nu? En een vreemde arm die mij, ook nu, liefheeft.

> Een snelle kus, een schuwe blik,
> Al bijna in de straat.
> Die kleine vreemde spijt.
> Met je geur nog aan mijn hand, je smaak nog in mijn mond
> Ben ik je alweer kwijt

De sms is koel en nuchter, gefeliciteerd.

> En daar die hoge nacht weer boven al het dwalen uit.
> Waarom blijft onbekend.
> Geen zee van licht zal glanzen aan het einde van de reis,
> Alleen maar dit moment.

In de zon op gras met mensen om mij heen. Ik kan niet veel. Maar echt om mensen geven, dat kan ik wel. Al hebben ze daar niets aan.

Ik heb Es een sms terug gestuurd. "Het betekend veel voor me dat je soms aan me denkt. Dank je wel!!" Maar er zaten vreemde lippen aan me. En er zijn nu blauwe ogen, ergens in het luchtruim, op weg naar huis.

Nu zit ik op mijn werk. Onrust, gevoelens. Heb ik voor het eerst iemand anders liefgehad? Of jou Es, was jij het nog steeds? Misschien wel voor het laatst?

Climb

- Het liedje is van Alex Roeka en heet "Alleen maar dit moment". -