Ik ben een jongen van 27 jaar en heb in december een punt gezet aan mijn relatie die 9 jaar heeft geduurd. We leerde elkaar dus op jonge leeftijd kennen en daarbij is zij 2 jaar jonger dan ik. Tijdens onze relatie zijn we allebei zegmaar "volwassen" geworden en daardoor engszins uit elkaar gegroeid. Doordat we van elkaar hielden hebben we altijd de instelling gehad dat het allemaal wel goed zou komen tussen ons. ik woon sinds 2,5 jr op mn zelf en uit geloofsovertuiging heb ik er niet voor gekozen om direct te gaan samenwonen. Wel was het zo dat zij elk weekend bij mij bleef, dit was direct een omslag in onze relatie omdat wij elkaar normaal gesproken 1 a 2 avonden in de week zagen. Nu bleef ze dus van vrijdag avond tot maandag bij mij, in het begin was het natuurlijk allemaal leuk en spannend. maar op een gegeven moment leer je je partner ook van de andere kant kennen. al gauw bleek dat onze visies niet op 1 lijn zaten, onze karakters botste continu, en we verloren de intersse in elkaar. ik voelde al gauw aan dat dit geen basis was voor een eventueel huwelijk en dit heb ik dan ook meerdere malen kenbaar gemaakt. Toch veranderde dit weinig aan de situatie en dat heeft mij doen besluiten de relatie te beeindigen(beetje lullig gekozen moment tijdens de kerst) we zijn nu zo's 2 maanden verder en ik heb iemand leren kennen waarmee ik best wel een relatie mee zou willen beginnen, en dat is zeg maar ook wederzijds. Nu hoor ik altijd dat niet verstandig is om binnen zo'n korte tijd weer aan een relatie te beginnen. Eerlijk gezegd weet ik niet wat het beste is om te doen, moet ik haar laten lopen? of moet ik haar aan het "lijntje"houden? of toch gewoon mn gevoel volgen en een relatie beginnen.

Ben best benieuwd naar jullie adviezen!