ook ik had geen vertrouwen meer, nadat ik werd bedrogen, ze zeggen vaak, wat je zelf iemand aandoet krijg je 3 keer zo hard terug en zo is het ook, en ik zal het wel verdient hebben,maar voor ik hier weer door anderen veroordeelt wordt, tussen mijn man en mij was niks meer, en toen dat vreemdgaan gebeurde, kwam ik tot de conclusie dat mijn huwelijk niks meer was anders was het nooit gebeurt, let wel, ik praat alleen over mijn eigen gebeurtenis, bij anderen komt er mss die klik van, ho....maar ik hou nog van mijn vrouw/man, bij mij was dat nt zo,het duurt lang, het enige wat weg is, mijn vertrouwen in een anderen man, ik blijf nog liever nog alleen, want ik zie overal in mijn omgeving van die relaties, dan liever niks, maar ik zal het nooit meer doen, want dat is geen enkele man waard,maar het doet pijn dat weet ik, ik hoop dat jullie eruit komen

veel sterkte

Dat hij die actie heeft gedaan kan ik mij enigzins voorstellen aangezien ik dit ook heb gedaan. Een van de redenen waarom hij dit mogelijk heeft kunnen doen om het gemis in de huidige relatie te ontdekken, een soort wekker zeg maar, maar totaal onbewuste actie (ja klinkt als een zwakte bod). Nu dat hij inziet dat hij het totaal mis had, voelt hij zich schuldig en wilt alles op alles zetten om het recht te trekken. Uiteraard zal jou vertrouwen geschaad zijn, maar kijk uit dat je niet verder op een eilandje gaat wonen.
Probeer oprecht je gevoel te uiten in een duidelijke IK boodschap. Wat doet het met je? Hoe voel jij je? Je zult zien - mochten jullie niet goed met elkaar communiceren - dat er een zelfde golflengte zal ontstaan. Tuurlijk zal het veel tijd en energie kosten om het vertrouwen te winnen en de manier van communiceren te verbeteren.

Pas later kunnen jullie eens bespreken wat jullie SAMEN missen in de relatie. Alleen om de spanning vreemdgaan is soms ook realiteit, maar bij je man - zoals ik het nu opmerk - is dat niet zo. Ik herken veel in deze situatie. Hij heeft mogelijk ook z'n emotie weggestopt en niet meer zichzelf geweest in de afgelopen periode/jaren. Jij mogelijk ook niet. Dat jij je geen raad weet hoe je te gedragen is wederom herkenbaar, voor beide kanten momenteel denk ik.

Iets wat ik heb geleerd en wat ik nog elke dag bijleer is JEZELF zijn. Jezelf observeren zonder je gedachten of je emoties te verdrukken. Het klinkt allemaal heel psychisch maar het is zo leerzaam. Daar zie ik dus het positieve van in. Ook al zal mijn relatie (met een kind) - welke nog erg moeizaam gaat - het wel of niet redden zal.

Dus wees lief voor jezelf, luister naar jezelf, geef de andere de ruimte, praat, communiceer, bespreek alles in alle openheid. Geef het de tijd zonder jezelf te vergeten, als blijkt dat het niet werkt, neem dan ook een juiste beslissing. Dit ook in het belang van de kinderen. Liever gelukkig gescheiden ouders dan ongelukkige ouders die altijd in spanning leven.

Succes en hou je taai! Veel plezier tijdens de vakantie!

PS: Stel communiceren is niet jullie sterke punt, therapie samen kan een goede actie zijn.