Christ je blogt veel hier. Dat is goed. Je zoekt leidingsdraden die je verder kunnen helpen. Het kunst van het hard of rustig loslaten is een manier die ieder mens anders aanpakt. Krachtig was ik voor mijn ex toen ik haar vertelde dat ik geen contact meer wilde. Ze vroeg via mijn vrienden hoe het met mij was? Dat ze mij graag wilde spreken, maar omdat zij snel koos voor een nieuwe relatie heb ik bij mijzelf gedacht, ik laat je niet langzaam los, dat heb je niet verdiend, want jij stapt zelf ook gelijk in een nieuwe relatie.

Heeft het geholpen, Gedeeltelijk. Ze zag in dat ze bij de nieuwe vriend een heel ander persoon had en mij toch mistte. Ze zag in dat ze een fout had gemaakt, maar durfde zichzelf niet weer pijn te doen. Dit heb ik via via gehoord. Nu ben ik te zwak geweest om haar nog een kans te geven. Dus het blijft moeilijk, maar ik denk dat als jij haar geen contact meer gunt dat zij meer zichzelf kan bedenken wat ze heeft aangedaan dan nu, nu ze altijd op jou kan terugvallen.

Geen contact heeft mij gesloopt. Buiten liefde waren wij ook beste vrienden in die tijd. Wij zagen elkaar toch 3x in de week, waren intiem, deelde geheimen en ja dat mis je. Je mist een relatie. Een relatie met de persoon die je ontmoet had in de tijd dat je verliefd was, maar niet met de persoon die ze nu geworden is. Mensen veranderen, worden volwassener, zien dat het leven valkuilen heeft, maar als je om elkaar geeft weet je diep in je dat het gras altijd groener lijkt aan de andere kant en vecht je altijd voor je relatie. Daarom zoek ik ook zekerheid en vertrouwen en nooit twijfel in een relatie, logisch. Ik ben soms ook zwak en jah stuur mijn ex nu ook soms smsjes, maar dat is omdat ze de onschuld zelf speelt terwijl ze zelf het besef niet heeft hoe zij iemand kwetst. Daarom gun het je ex niet. Zeg tegen jezelf: ik ben verliefd op de persoon die zij eerst was, niet op de persoon die ze nu is geworden. Zeker kan dit zijn door een sleur in jullie relatie, maar het moet nooit de bedoeling zijn dat iemand dan opgeef.