Hallo allemaal,

ik (35-m) kwam via Google op deze site terecht. Had weer eens een mega-dip. Heb veel blogs door gelezen en besloten zelf ook mijn verhaal te posten. Ik zal proberen het kort te houden. Heel kort want ik ken mezelf en anders staan hier zo 4 A4-tjes.....

Mijn (nu nog) vrouw (23) ontmoet in 2006.
In april 2007 weer tegen gekomen en niet meer bij me weg gegaan. Woonde op mezelf en ze was er zowat elke avond, het voelde zo goed.
In juli bij me ingetrokken.
Verloofd in augustus 2007.
Getrouwd in augustus 2008
Woning gekocht en betrokken in december 2009.
Juli 2010 geeft ze aan dat het misschien beter is om er een punt achter te zetten.
Huidige status: ben met de bank bezig om de woning te kunnen behouden en dan de scheiding doorvoeren.

Edit: ben begonnen met typen maar het is zoveel dat ik er alweer moedeloos van wordt. Heb in juli dit jaar alles van de afgelopen 2-3 jaar al van me af getypt, dit leverde 8 A-4tjes op en de nasleep tot nu toe, doe er nog maar een paar bij.

Je wordt niet vrolijk, maar kwaad en onzeker als je bij toeval op de pc een link vind naar een forum (bi-vrouw.nl) en vervolgens vind je daar een contactadvertentie van je eigen vrouw voor een date met andere vrouwen. Dit was maart 2008. Ik wist dat ze bi was/is, vanaf de eerste date en had daar geen moeite mee. Of je nou hetero, bi of homo bent, je valt op iemand en daar ga je voor en hou je je bij. Misschien heel zwart wit maar als je van 2 walletjes wilt eten moet je niet aan een relatie beginnen.

Die advertentie dus. Ermee geconfronteerd en tja, ze wist eigenlijk ook niet waarom ze dat gedaan had. Ze miste een stukje spanning, zoiets. "Omdat ze nog niet alles had kunnen ontdekken"... amehoela, we zouden gaan trouwen over 5 maanden. Stond op het punt om de bruiloft af te blazen. Ze is toen 3 dagen bij haar ouders geweest onder het mom van dat ze twijfelde over de bruiloft. Zij en ik wisten wel beter.

We krabbelen overeind en zetten vol in op de bruiloft. De onzekerheid blijft bij mij klagen. Dit komt mede doordat ik in 2005 welgeteld 2 weken heb samengewoond, waarna mijn ex met de noorderzon vertrokken is. Wij zijn toen gaan samenwonen omdat haar ex extreem gewelddadig was en dat moest toen hals over kop. Toch trok ze het na 2 weken niet, ze miste haar oude vertrouwde omgeving en vrienden. Had me toen voor genomen dat mij dit geen 2e keer zou gebeuren. Wel dus..... De onzekerheid bleef dus bij mij en dan ga je onbewust letten op bepaalde dingen.

De bruiloft was top. We gaan 2009 in, alles rozengeur en manenschijn. Allebei over en weer wat problemen op/met het werk. In de zomer van 2009 tegen een woning aangelopen en gekocht. In december 2009 hier in getrokken. En toen kwam haar koppie tot rust en in januari dit jaar was het weer mis. Via een forum op internet moest ik e.e.a. gewaar worden, weer niet rechtstreeks, en datgene waar ik zo bang voor was, ja hoor, ze dacht dat ze lesbisch was, maar dat was ze toch ook weer niet. Naja, problemen genoeg in januari. Dit suddert een beetje door. Leert via een forum een meisje kennen die ook bi is en stem er mee in om af te spreken, gewoon afspreken om met een gelijkgestemde van gedachten te wisselen. heb het hier ongelooflijk moeilijk mee gehad en nu achteraf, toen ik bij mijn schoonouders eerst maar eens een boekje open heb gedaan, verklaarde mijn schoonpa mij zelfs voor gek om dat allemaal toe te staan. Maar wat kon ik, ik stond sowieso al met de rug tegen de muur.......

Eind juli dus het hoge woord van haar kant er uit, dat het misschien beter is om er een punt achter te zetten. Volgens haar had ze alles, huisje-boompje-beestjes-lieve man en toch voelde ze zich opgesloten en diep ongelukkig. Heb haar op verzoek 5 dagen rust gegeven om na te denken in een woning van een vriendin. Pffff dat was zwaar, heel zwaar. Je wilt wel van alles zeggen maar bent o zo bang dat het een averechts effect heeft. Ze bleek daarna ingeschreven te staan bij de woningbouw. Ze zou hier nog blijven wonen tot ze andere woonruimte had. Een week later kom ik echter op internet een contactadvertentie tegen voor een date met vrouwen. Heb haar toen de koffers laten pakken. Als ze een beetje respect toonde had ze daarmee gewacht tot alles achter de rug zat. Tegen mij zeggen dat het gevoel voor mij zo goed als helemaal weg is en ook niet weer zou komen en vervolgens direct dit er achter aan. Jaja......Ze is toen tijdelijk bij haar ouders ingetrokken.

Vanaf de bewuste dag in januari had ik al een vermoeden dat ze op een forum onder een schuilnaam zat te posten. Dit werd toevallig afgelopen weekend via via bevestigd. Weer een dreun te pakken. Waarom in vredesnaam deed ze dat. Eind september ook al onder die naam en dezelfde kenmerken op een datingsite een advertentie gevonden. Ben er helemaal klaar mee. Noem het fout van mij om te gaan zoeken maar als je gevoel zegt dat er iets niet klopt, dan wil je liever die bevestiging niet. Destijds in 2005 heb ik het teveel op z'n beloop gelaten, dat zou me niet weer gebeuren. Wel dus. Voel me zo zwaar genaaid. Het éne moment ben je blij dat je straks de hele rotzooi achter de rug hebt, het volgende moment wordt je verscheurd door verdriet hoe het kan dat iemand je dit aan kan doen.

Toch nog langer dan gedacht. Het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik het op type. Komen toch weer gevoelens, zowel goede als minder goede, naar boven. Als men zou vragen, wat zou je het liefst willen........... mag ik a.j.b. terug in de tijd naar maart 2007............