Het is een alom bekend clich?ɬ©: iemand wordt veel spannender en uitdagender op het moment dat hij/zij onbereikbaar lijkt.

Ik kan niet in je hart of hoofd kijken, maar ik vermoed een beetje dat het niet zoveel met hem te maken heeft. Toen je ex namelijk een tijd geleden toenadering en contact met je zocht, heb je het afgehouden, schrijf je. Waarom ben je er toen niet op ingegaan? Omdat je inmiddels een nieuwe vriend had? Maar als ik het goed gelezen heb, is die nu nog steeds van de partij ("relatie met een superlieve jongen, ik weet dat niemand mij beter kan behandelen dan hij').

Misschien omdat je ex een tijd geleden interesse in je toonde, was je er niet echt van onder de indruk en geen uitdaging voor je. Nu hij weer bezet en schijnbaar onbereikbaar voor je is, en hij je toevertrouwd hoe leuk zijn nieuwe vriendin wel niet is en hoe fijn ze het samen hebben, is je interesse ineens gewekt. Verlang je naar iets dat je in je eigen relatie mist, misschien? Of heb je simpelweg moeite te accepteren dat je ex nu zijn leven op iemand anders richt en met haar momenten beleefd die in het gedeelde verleden alleen tussen jullie 2 bestonden?

Soms willen we de dingen die we niet (meer) hebben, of kwijt zijn geraakt, terug--maar wanneer we dan uiteindelijk toch krijgen wat we ons zo wensten, is de spanning en nieuwigheid er snel van af. Voorzichtig wat je wenst. 'Superlieve jongens die je beter behandelen dan wie dan ook' liggen niet op elke straathoek voor het oprapen

"accept the sky, accept the birds, accept birdshit"