ongeveer 3 maand geleden hebben mijn ex vriendin en ik een beetje samen besloten om even afstand van elkaar te nemen en er mee te stoppen.

we hadden af en toe behoorlijke meningsverschillen, maar dat hoort er bij, we hadden af en toe ruzie maar dat hoort er bij, maar na verloop van tijd begon zij zich af te vragen of ik wel echt de ware was (ik was haar eerste vriend) en ze wou weten of ze echt verder met mij wou voor in de toekomst, dus nadat zij 2 week had afstand genomen, waardoor ik me 2 week behoorlijk kut heb gevoeld en waarin zij ook elke keer aangaf dat ik zelf ook moest na denken, zei ik na 2 week dat ik ook ff wou denken.. zij wou daar niet meer op wachten en we hebben toen besloten even te stoppen....

nu drie maand verder voel ik me dood ongelukkig, heb nergens zin in, en het enige wat ik wil is haar terug, ik begin mijzelf steeds meer te verwijten dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt. ik heb haar al een aantal keer verteld dat ik echt gewoon serieus verder met haar wil... ik heb al 2 relatie's gehad, en niks te nadele van hun, maar wat ik voor mijn ex voel is zo groot ik krijg het er niet uit...

zij, ging meteen stappen, naar feestjes, kreeg aandacht van allemaal jongens, (nu ben ik niet gauw jaloers, maar ik heb mij behoorlijk moeten inhouden) na 2 weken wist ze al met een af te spreken. bios, shoppen. ze gaf mij het gevoel van kijk mij, na wat contact bleek ze die jongen niet leuk te vinden... ik blij maar niet lang, elke keer als ik haar sprak zei ze dat het nu niks kon worden later misschien wel, en dat ik me van haar af moest zetten en ook verder gaan... maar hoe ga je verder als je stapel verliefd bent op iemand, zo gek op iemand dat je van gekkigheid niet weet wat je moet doen, zoveel voor die persoon voelt...

ik laat haar daar totaal vrij in en van mij mag ze, dat zeg ik, maar diep van binnen maak ik me zelf er helemaal kapot mee dat ik zeg dat ze dat mag.

we hadden af en toe nog contact... maar elk contact draait op dit moment alleen maar op uit dat ik vertel wat ik wil, zij vind mij zielig worden en begint mijn gezeur zat te worden, gister heb ik dan ook behoorlijke smsjes gestuurd waar ik nog geen seconde na het versturen meteen al spijt van had, en vandaag vertelde ze mij dat ze nu zeker een andere kant heeft gezien van mij, en dat dat niet positief was

ik kan nergens heen met mijn gevoelens, ik kan het niet kwijt, ik hou van 1 persoon en dat is zij, en zij.... zij wil volgens mij haar jeugd afmaken totdat ze gaat werken en gelukkig wordt met een ander.. ik heb haar al uit mijn telefoon gegooit, voordat ik verkeerde dingen stuur. uit me msn en hyves nog niet.. maar staat wel op de lijst.

kortom ik zit in de knoop met mijn gevoel... iedereen zegt wel zoek afleiding... maar zelfs bij afleiding denk ik aan haar...