Het ligt nu al weer enkele weken achter mij. Met veel ups en downs kom ik verder, maar toch vooral optrekkend aan het feit dat we 8 april hebben afgesproken om ons terug te zien en te praten overalles en zien of we verder kunnen al dan niet.

Afgelopen weekend, had ik het eerste weekend sinds we uitelkaar zijn, dat ik weinig om handen had. Veel lege momenten, veel gepieker, zelfs waren er weer de tranen, die ik toch al een tijdje weer wat kon bedwingen.

Soms zijn er van die dubbele gevoelens. Is dit weg goed, zo een "pauze", terwijl even erna dat ik denk ja dat kan wel goed zijn...
Echt veel vragen en bedenkingen soms... maar de hoop blijft, misschien dom om daaraan op te trekken, maar haal er kracht uit.