Gisteren een tijd getwijfeld of ik wel ging bellen naar hem na zijn bericht maar uiteindelijk ben ik toch bezweken en heb ik hem gebeld. Het voelde zo goed, zo vertrouwd... Toen ik hem de vraag stelde waarom hij was verdwenen kreeg ik geen duidelijk antwoord. Hij wou er niet over praten aan de telefoon. Had wel een paar namen genoemd en dat bevestigde alleen maar mijn gevoel. Ik zei het hem ook en hij wou weten wat ik dacht maar zei dat we er wel eens over gingen praten als ik hem zie.
Ik merkte wel aan zijn stem dat hij blij was om me te horen. Dacht dat ik niets te vertellen had maar we hebben toch een klein uurtje blijven hangen (tot ik mijn kindjes van school moest halen). Hij had veel interesse in waar ik nu mee bezig ben (wat hem een goed gevoel gaf). We hebben gepraat over de ruzie die ik had met mijn 'beste vriendin'. Hij vroeg zelf of we het al bijgelegd hadden dus ik deed het hele verhaal en hij schrok daar wel van. Ik heb al altijd het gevoel gehad dat ze tijdens onze ruzie dingen gaan vertellen is tegen hem om mij in een slecht daglicht te plaatsen. En dit gevoel is gisteren, zonder dat hij het me expliciet zei, bevestigd. (ik denk dat hij me ermee gaat confronteren als hij me ziet maar daar heb ik geen schrik voor). Hij wilt over een paar weken met me afspreken om te praten en ik ben akkoord gegaan. In de namiddag hebben we dan ons gesprek verder gezet en nog een half uur aan de telefoon gehangen. Het heeft me zo een boost gegeven!!!

Maar toen... Toen heb ik iets gedaan wat ik nog nooit gedaan heb. Een uur na ons laatste gesprek heb ik hem volgend sms gestuurd: Sorry heb nog eens nagedacht over binnen een paar weken af te spreken en denk dat ik beter bij mijn eerste besluit blijf. Wil eerst mezelf op orde hebben. Dat is nu prioriteit sorry.
Nog nooit heb ik hem afgewezen en het was moeilijk maar ik weet dat ik de juiste beslissing heb genomen en ik ben er best trots op dat ik dit gestuurd heb naar hem. Ik hoop dat ik het juiste effect ermee bereik...

Doordat hij iets van hem heb laten horen weet ik dat hij niet uit mijn leven is voor altijd en dat geeft me een gevoel van rust. Nu ga ik me eerst op mijn plannen concentreren. De motivatie is er in ieder geval!!!