vanmorgen begint het weer opnieuw

afbeelding van defiancenl

Vanmorgen begint het weer van voor af aan.
Ik wou met haar praten, maar ze wilde niet, dus ik zei, wat wil je dan, wil je perse die spanningen hebben, wil je een open relatie dan ofzo.
Dit was dus blijkbaar helemaal verkeerd.
Ze begint weer te dreigen, te zeggen dat ik een idioot ben, dat ze niks aan me heeft, dat ik waardeloos ben, dat ze eigenlijk niet van me houd ,dat ik maar moet oprotten uit haar leven.
Maar straks komt ze weer aan : "ik kan er niks aan doen", "denk je dat ik dit zo wil" , "als ik het kon dan stopte ik wel met die buien", "ik wil jou geen pijn doen", "ik hou echt wel van je".

Als ik dan aan haar vraag, weet je zeker dat je wel van me houd, en dat het niet gewoon gewenning is, dan word ze boos dat ik zoiets van haar durf te vragen/denken.

Pff het is allemaal maar moeilijk, niet dat ik de makkelijkste ben, helemaal niet, maar dit is bijna niet bij te houden.

Ik vind dat we moeten kunnen praten over wat er gebeurd is, en belangrijker nog WAAROM het gebeurd is, maar elke keer als ik erover begin of wil praten, dan zegt ze dat ze mijn stem moe is, dat ik altijd maar zeur, en dat ik maar me kop moet houden, en anders moet oprotten.

Ben ik nou echt fout dat ik over haar vreemdgaan wil praten ?

De ene keer zegt ze (als ik bijv veel werk) dat er niemand voor haar is, en dat ze zich alleen voelt en mij nodig heeft, de andere keer als ik dan dus extra minder ga werken om er voor haar te zijn zegt ze dat ze me moe is en dat ik maar weer meer moet werken.
Ze weet zelf niet wat ze wilt en gaat op en neer als een achtbaan, ik weet niet meer wat ik moet af en toe

Het voelt gewoon alsof ze mij gebruikt om haar problemen op te lossen en dat ik voor de rest niks goed kan doen.
Alle lieve dingen die een "normale" meid zou waarderen , ziet ze geen waarde in.
simpele voorbeelden zijn :
1. massages als ze rugpijn heeft
2. rozen (gewoon zomaar(vaak genoeg)
3. cadeautjes
4. alles haar zin geven
5. altijd klaar staan
6. voor haar zorgen
7. voor de kids zorgen
8. stabiel zijn en werken
9. altijd over HAAR problemen praten
10. altijd begrip tonen (pas de laatste tijd, maar soms kan ik ook geen begrip tonen)

dit zijn simpele dingen die in mijn optiek veel waarde hebben in een gezin/relatie.
Voor haar echter zijn dit dingen die voor haar niks betekenen.
Ik snap haar soms echt niet.

afbeelding van penelope

defiancenl

Zij heeft niks aan jou? Als ik het zo lees, mag ze in haar handjes knijpen dat je er uberhaupt nog bent. Ik geloof dat ik in je vorige blog las, dat jullie ook samen een kindje hadden. Anders zou ik allang even afstand hebben genoemen om het een en ander te laten bezinken. Ik kan het natuurlijk niet beoordelen vanaf mijn pc maar het lijkt erop dat jij flink over je heen laat lopen en dat jij veel meer voelt voor haar dan andersom (daarom laat je dat ook gebeuren). Sorry, maar voor een buitenstaander klinkt het bijna te bizar voor woorden. Als je echt van iemand houdt, ga je niet continu vreemd en zeker niet boos worden als jij nog de moeite neemt uberhaupt met haar te praten. Maar ja liefde maakt blind en misschien begrijp ik het allemaal niet meer zo, maar zo dacht ik er in ieder geval altijd over. Even afstand nemen lijkt me sowieso geen slecht idee, laat haar maar voelen wat ze mist. En als ze je niet mist weet je - hoe pijnlijk ook- waar je aan toe bent.

afbeelding van Medinia

Respect

Leven met een borderliner lijkt me niet eenvoudig. Ik heb ook echt respect voor het feit dat je zo je best doet voor haar! Ik snap ook waarom, jullie hebben samen een kind. Zodra jij besluit om bij haar weg te gaan, zal jouw leven er niet makkelijker op worden. Iemand met borderline gaat altijd tot het uiterste en zo zal ze jou waarschijnlijk ook altijd tot het uiterste blijven drijven, ook als jullie niet meer samen zijn.
Je zal vast vaak genoeg met de handen in het haar staan en niet weten welke beslissing je moet maken en hoe te handelen op haar gedrag. Ik neem m'n petje voor je af, dat je het tot nu toe toch nog altijd hebt kunnen opbrengen om voor haar klaar te staan.
Het is niet makkelijk en er komt een tijd dat je ook aan jezelf moet denken, maar vergeet niet dat zij leeft met deze stoornis. Zij lijdt hier ook aan, misschien nog wel meer dan jij.

Veel sterkte!