Hoi allemaal, ik voelde weer even de behoefte om alles van me af te schrijven, vandaar deze update.Tis nu 4,5 maand uit met mn ex, na drie en een half jaar samen. Hij heeft al toen het een maand uit was een nieuwe vriendin gekregen, en heb vorige week gehoord dat ze ook al bij zn ouders is geweest dus dat gaat blijkbaar goed. Dat deed me meer dan ik had gedacht. Op zich ging het de laatste maanden best prima met me, ging veel stappen, beetje gescharreld tussendoor en hard gewerkt in mn nieuwe baan. Maar nu... wil het ineens niet meer. De afgelopen week heb ik elke dag wel een keer gehuild, en niet eens zozeer met de gedachte aan mn ex, maar heb wel het gevoel dat ik te hard ben doorgerend zonder rust te nemen en alles te overdenken en te verwerken. Daardoor loop ik ineens tegen een muur en voel ik me zo alleen, dat het pijn doet. En kan ik om alles huilen. Gister op mn werk tijdens de lunch met collegaatje zelfs een uitbarsting gehad... ben er niet trots op. Heb ook het idee dat ik heel erg aan vakantie toe ben. Dit is mn eerste baan en heb heel hard gewerkt de laatse tijd, gelukkig zijn ze heel tevreden over me daar... maar toch het wil niet meer nu. Gevoelens van eenzaamheid, onzekerheid, angst , gemis en stress overheersen nu en ik kan er heel weinig aan doen. Accepteren lijkt de enige oplossing, en ik ga zometeen maar ff de sportschool in. Hebben meer mensen hier ervaring mee, dat na een goede periode, terwijl je dacht redelijk over je ex heen te komen, je ineens in een onwijs gat valt? Denk dat het ook een beetje komt doordat hij weer contact met me zocht, wou dat ik langskwam voor kopje thee enzo... iets wat ik niet ga doen nu want ben niet sterk genoeg... iemand tips? liefs survivor (die zich nu even niet zo survivorig voelt...)