Wel, of hij iets voor mij voelt weet ik niet zeker. Ik ken hem dus van op het werk en al de eerste dag hebben we drie kwartier staan praten (nàdat mijn dienst erop zat, ik werk dus wel degelijk ) En daarna praatten we elke keer als ik dienst had wanneer hij er was. Meestal kwam hij nog koffie drinken bij ons, hij bleef dus hangen. En dan nog van alle kleine dingetjes waaruit ik opmaakte dat hij het wel leuk vond om met me om te gaan.
En soms denk ik: "heb ik niet gewoon gezien wat ik wilde zien?" Misschien is hij gewoon sympathiek tegen iedereen. Een goede vriendin van me, die ook bij me werkt, denkt nog iets verder: hier is een stukje uit haar mail naar mij:

"juist niets is hij, ne uit gegroeide puber met zéér slechte ogen!!! dat is hij!!!
hij lacht naar iedereen... blijft hangen bij verschillende... je bent hem niet waard....
een type dat naar iederen lacht enzo!!
droppen en klasseren!!"
(zij bedoelt waarschijnlijk wel dat hij mij niet waard is...)

Goh, ik weet 't niet meer. Het is allemaal zo verwarrend...