Ik heb nu al bijna 3 weken niets van mij laten horen. Maar ik hoor ook niets van haar. Het geeft me toch een heel naar gevoel. Ik denk toch nog heel vaak aan wat ze nu doet, denkt en voelt. En het is zo'n rot gevoel dat ik krijg, omdat ik die dingen niet meer weet. En het lullige is dat zij toch ook wel een beetje een kat en muis spelletje speelt. Haar huisgenote ken ik ook heel goed. Via haar was ik mijn ex tegengekomen. Ik hoor sinds het uit is dus ook bijna niets meer van haar. Alleen als het van mijn kant afkomt. Dat heb ik nu ook opgegeven. Blijkbaar is vriendschap tussen ons niet belangrijk meer nu het uit is tussen mijn ex en ik. De vriendschap is tussen hen blijkbaar groter. Maakt me verder ook niet veel uit. Ik vind het natuurlijk wel jammer. Kon goed met haar opschieten. Maar afgelopen week begint ze ineens tegen mij aan te praten en te vragen hoe ik me voel en waar ik ben. Toen kwam ik erachter dat mijn ex alweer thuis was. Die 2 hebben wijn lopen drinken en er is waarschijnlijk een heleboel door mijn ex uit haar getrokken wat ik tegen die vrienin heb gezegd. Ik had nu ook het gevoel dat mijn ex naast haar zat. Dat vind ik dan zo gemeen. Dat ze via anderen probeert uit te vogelen hoe ik me voel en waar ik ben. Vraag het dan zelf denk ik dan. Ze wilt niets meer met me te maken hebben en neemt ook geen contact meer op en toch via anderen erachter proberen te komen. Mijn moeder is 2 weken geleden 3x opgebeld met een onbekend nummer. Zodra ze opnam werd er direct opgehangen. Vond ze heel raar. Gebeurt normaalnooit, dat soort dingen. Ze had echt het gevoel dat het mijn ex was. Ik snap natuurlijk ook wel dat dat niet zo hoeft te zijn. Maar toch wel raar. Ze durft totaal geen contact meer op te nemen. Behandelt me rot. Ik snap niet waar ik dat aan verdiend heb. Heb haar niets aangedaan. Zij is degene die het uit heeft gemaakt. Volgens mij heeft ze me ook geblokkeerd op de MSN, want ik zie haar ook nooit meer online, terwijl ze zichzelf echt bijna altijd online aanmeld zodra ze haar computer aandoet. Meestal staat die de gehele dag aan. Waarom probeert ze dan toch uit te vinden hoe ik me voel en waar ik ben? Kan iemand daar een mogelijke verklaring voor geven?

Ik heb de meeste spullen al bij haar weggehaald. Ik heb daar echter nog spullen liggen die ik vergeten ben. Van die kleine dingetjes en zo. Maar toch wel spullen die ik wel terug wil hebben. Heb ook een brief geschreven met een heleboel persoonlijke dingen erin die ik haar nog duidelijk wil maken. Het is niet zo'n brief waar ik haar duidelijk wil maken dat ik haar nog terug wil, want dat wil ik denk ik niet meer. Maar aangezien praten met haar niet echt lukt zonder emoties, die ik haar dus niet wil tonen, probeer ik het d.m.v. deze brief. Dingen duidelijk maken. Eigenlijk meer een "van me afschrijven" brief en tegelijkertijd is het een soort afscheidsbrief,een brief die me van haar moet loskoppelen. ik wil heel graag at ze hem leest. De dingen die erin staan wilik dat ze die weet. Ik weet eigenlijk niet of dit ook wel verstandig is om te doen. Weet niet of ikmezelf hier alleen maar pijn me ga doen. Als iemand advies heeft voor me.... graag!