Online gebruikers
- JosephUnlal
Uit en nu?
We zouden gaan samenwonen, hadden al een aantal huizen gezien. Omdat de kredietcrisis wat onzekerheid voor de toekomst biedt hadden we besloten om dan toch eerst maar gewoon te huren. Ze gaat eerst nog naar een maand weg naar een ander continent voor een evenement waar ze betrokken bij is. Als ze dan terug is zie ik haar 1 dagje en dan vertrekt ze voor een week met haar vriendinnen naar Zuid-Frankrijk. Dat dagje voelde ik al dat er iets was wat haar dwars zat, maar er was door omstandigheden geen gelegenheid om het daar over te hebben. Nadat ze terug is uit Frankrijk komt ze out of the blue met de boodschap dat ze het uit maakt. Ze voelde zich net als in het bericht hierboven beperkt in haar vrijheid, ze wil nog zoveel doen en wil liever niet in de stad wonen waar we zouden gaan wonen, weet niet wat ze precies voor werk wil en weet ook niet meer of ze wel met mij verder wil. Er is niets wat ik kan zeggen om haar van gedachten te laten veranderen.
Ik probeer zo min mogelijk contact te hebben, maar het is erg moeilijk om de telefoon te laten liggen. Ik heb echter nog geen goede reden gehoord om het uit te maken. In good and bad times... en dan in onzekere tijden de ander laten vallen. Dat vind ik het stomste wat je kan doen. En ik heb ook steeds het onbestemde gevoel dat ze niet het hele verhaal verteld, maar aan de andere kant.. misschien weet je ze het zelf ook niet zo goed.
Ik ben het praten beu en zou gewoon nog wel eens met haar willen afspreken om een keer te knuffelen ofzo. 3 jaar relatie en intieme omgang kan toch niet van het een op het andere moment afgelopen zijn...!
Aan de ene kant denk ik dat ik haar 'gewoon' uit mijn hoofd moet zetten en verder moet gaan, want als ze nu niet kan omgaan met mindere perioden kan ze dat misschien ook in de toekomst niet. Aan de andere kant hou ik echt van haar en past zij zo goed in mijn toekomst, ik zou haar denk ik zonder aarzelen terugnemen. Al zou dan misschien niet hetzelfde zijn...
Ik weet ook niet zo goed wat ik ermee aan moet, vergeten of hopen? Meer of minder contact?
- ikke198x's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Negeren
Hallo Ikke,
Een bevredigend antwoord zul je nooit krijgen van je ex. In jouw ogen is er namelijk helemaal geen reden om het uit te maken. Ik zou in ieder geval niet teveel of gewoon geen contact met je ex zoeken. Vrouwen kunnen er kennelijk niet tegen als je ze negeert. Die van mij moest eerst niets meer van me weten en nu (nu ik d'r heb laten weten dat ik niets meer van dr hoef en dr genegeerd heb de laatste 2 maanden) wil ze ineens weer afspreken om te praten.... Het blijven toch vreemde wezens....
Sterkte!
Hahaha.... Ja, zo werkt het
Hahaha.... Ja, zo werkt het vaak. Maar ik moet zeggen, dat geldt vaak ook voor mannen.
Ik wil niemand bang maken en nu ga IK iets zeggen waarmee ik op glad ijs ga, maar....
ik heb hier veel verhalen gelezen en heb er een beetje de lijn in ontdekt dat vaak als zomaar ineens de relatie wordt beeindigd, zonder een duidelijke opgaaf van redenen of met een overduidelijk kontexcuus, blijkt vaak achteraf dat er "anderen" in het verhaal meespelen.
Tja, de vraag is, maakt het gelukkig om het precies te weten en het te willen begrijpen? Blijf liever dicht bij jezelf, accepteer dat het voorbij is en ga doen wat goed is voor JOU!
Zoals Dinges al aangeeft, laat haar voor wat het is, zoek haar niet op en ook al heb je het nog niet geaccepteerd, doe het overkomen alsof je klaar met haar bent. Kans is aanwezig dat ze dan inderdaad wel weer komt, en zo niet, dan heb jij je waardigheid en heb je je leven straks alweer een heel eind op poten.
Idd
Hoi Missdoubt,
Mijn ervaring is niet anders. Vaak is er inderdaad een ander in het spel als een relatie zomaar zonder opgaaf van reden (of met een butreden) wordt verbroken door 1 van de 2. Mijn ex had geen ander toen het uitging (een butreden had ze wel), maar ze heeft e.e.a. voor haar zelf besloten toen ze op vakantie was. Tel daar bij op dat ik het al een soort van aan mn water voelde toen ze op vakantie was (noem het een spirituele connectie of whatever) en de conclusie is snel getrokken. Toen ik haar na haar vakantie confronteerde met het onderbuik gevoel wat ik tijdens haar vakantie op een zeer specifiek moment had gekregen (midden in de nacht wakker geschrokken), schrok ze zich te pletter. Antwoord geven deed ze niet. Enough said zou ik zeggen. Met mn vorige ex was het nog iets duidelijker. Na bijna 5 jaar heeft ze me via de telefoon met een kontreden (hahahahaa dat woord) gedumpt om vervolgens na een week al bij een ander te zitten.
Ja, jouw ex zal precies dat
Ja, jouw ex zal precies dat moment nog herinneren, ik heb dat zelf ook, dat ik momenten aanvoel. Dan WEET ik gewoon dat er wat is. Daar zal ze van geschrokken zijn!!!
Nou, laten we maar hopen dat het in dit geval een uitzondering op de regel is. Maar als het puur gaat om niet meer zoveel van je partner houden, heb je dat meestal al lang aan zien komen en zou er in de ex ook meer twijfel spelen. Je motivatie voor een relatie is niet zomaar van de een op de andere dag weg, dat geef je een tweede kans, een derde en in mijn geval kennelijk oneindig veel kansen.
Door hier zoveel te lezen besef ik wel dat dit het leven is en het er allemaal bij hoort. En we komen er allemaal weer bovenop!
Materie / Anti-Materie
Ik hoop niet dat jullie gelijk hebben, maar het is wel feit dat ik ook het onbestemde gevoel al kreeg toen ze nog op het andere continent zat (materie/antimaterie/alles en iedereen is verbonden). In de dag dat ik haar zag was het soms iets ongemakkelijk, maar dat kwam omdat er een begrafenis was juist op die dag. Toen ze in Zuid-frankrijk zat heb ik haar op een gegeven moment gebeld en gevraagd of er wat scheelde. Eerst zei ze van niet, maar toen ik vertelde dat ik toch echt het gevoel had dat er wat niet in orde was begon ze te huilen en zei ze dat ze twijvelde. Bij thuiskomst, maakte ze het (zoals hierboven beschreven) uit....
Ik ben het niet eens met de mensen die zeggen dat het misschien beter is om niets te weten als de reden (of één van de redenen) om het uit te maken was dat ze met iemand anders is of wil zijn. Ik heb liever dat ze eerlijk is en als je alles weet zijn de twijvels ook kleiner. Ik wil gewoon weten wat er aan de hand is en of ik paranoia ben als ik denk dat er meer achter steekt dan wat ze me verteld... Misschien zal ik het nooit weten...
dank je
Mooi geschreven Miss Doubt...
het gaf mij ook weer even een duwtje in de juiste richting.
Zat weer ff in een dip.
"ineens de relatie wordt beeindigd, zonder een duidelijke opgaaf van redenen of met een overduidelijk kontexcuus, blijkt vaak achteraf dat er "anderen" in het verhaal meespelen.
Tja, de vraag is, maakt het gelukkig om het precies te weten en het te willen begrijpen? Blijf liever dicht bij jezelf, accepteer dat het voorbij is en ga doen wat goed is voor JOU!"
Ook ik blijf veel zitten 'malen' met die vragen: 'waarom', 'waarom vertel je niet van die ander terwijl het duidelijk op hyves staat' ?
Liefs,
Dommie
Ja, kon ik jou die
Ja, kon ik jou die antwoorden maar geven. Mijn idee erover is dat zij dondersgoed weten dat ze het hiermee niet netjes aanpakken, maar ze kiezen gewoon voor de makkelijkste weg. Misschien ook wel echt omdat ze jou niet willen kwetsen. De vraag blijft, is het dan makkelijker als je het wel weet? Ik kan je zeggen, NEE! Dat maakt het helemaal niet makkelijker. Ik weet van mijn ex dat hij iemand anders heeft en ik weet ook dat hij vorig jaar ook een poosje met haar is geweest terwijl hij ook met mij was. In eerste instantie omdat ik daar achter kwam en niet omdat hij het vertelde. Maar als je het weet, weet je jezelf nog steeds geen raad. Hoe je het ook wendt of keert, als een relatie wordt verbroken waar jij nog wel tevreden mee was, om welke reden dan ook, voelt vreselijk aan. Iedereen heeft verwerkingstijd nodig en die moet je ook gewoon nemen voor jezelf. Probeer jezelf alleen niet toe te staan te malen over dingen gedurende de hele dag, probeer het te kanaliseren naar een bepaalde tijd op de dag, tijd die je voor jezelf hebt. Ach, wat klets ik toch.... ik kan het zelf ook allemaal niet. De zwakste van allemaal ben ik zelf, vermoed ik.
Succes, blij dat ik je even dat duwtje heb kunnen geven!
MissDoubt
Denk niet dat jij de zwakste van allemaal bent.. je geeft zulke lieve en goede 'adviezen' en je bent ook een mens!
Ik weet niet hoelang het voor jou geleden is dat de relatie is verbroken (sorry lees hier zoveel stukjes) maar ik vind dat als je de kracht al hebt om anderen te helpen je al zeker op de juiste weg zit en al een stap verder met de verwerking, ik reken mezelf daar ook bij.. kan sinds enkele dagen hier ook wat plaatsen, voorheen zat ik apathisch de stukjes te lezen en begon dan weer te janken (ja ook om de verhalen van anderen). Ik ben het nu ook met je eens dat het gehop wat mannen/vrouwen doen van de ene in de andere relatie dat dat absoluut niet goed kan gaan! Het is idd de makkelijkste weg nemen en dat zullen ze in elke relatie blijven doen!
In een tarotlegging kreeg ik te horen 'je bent niet verslagen, je zult als overwinnaar uit de strijd komen' en ja dat begin ik langzaam aan ook in te zien, denk dat dat voor iedereen hier geldt die bezig is met verwerken.... Wij komen er sterker uit! Diegene die zich van de 1 in de andere relatie stort.... gaan nog wel op hun bek.
Liefs,
Dommie
Ja, dat is zeker waar. Mijn
Ja, dat is zeker waar. Mijn ex is nu echt op zijn bek aan het gaan, maar ik voel me er niet beter door. Ik gun het hem niet, wil dat hij gelukkig is. Liefst weer met mij straks, maar als dat niet kan, dan met iemand anders, die wel echt goed voor hem is. Het is voor mij al 5 maanden geleden, maar ik heb er ook niet al die tijd mee gezeten. Voor mij begon de verwerking pas op het moment dat ik me hier aanmeldde, zo'n week of 7 geleden. Toen kwam bij mij pas het besef dat ik nog steeds van hem houd en dat hij nog steeds de enige is die ik graag in mijn leven zie. En het raakt me ook allemaal al een stuk minder, maar af en toe zak ik terug. En hoe dan ook, dat bedoelde ik met de zwakste zijn, ik BLIJF hem maar de andere wang toekeren, blijf begripvol en lief naar hem toe. Ik kan het zelf dus absoluut niet, om hem mijn rug toe te keren. Het lijkt wel of ik niet anders kan dan hem boven mijzelf plaatsen. Ben dus al lang blij dat ik inmiddels ook andere dingen in mijn leven heb, maar hij BLIJFT het allerbelangrijkste voor mij. En mijn dochter natuurlijk!
Zwakke plek
Ja en dat laatste wat je schrijft 'maar hij BLIJFT het allerbelangrijkste voor mij. En voor mijn dochter natuurlijk'.
MissDoubt je hebt een dochter van hem en dat is wat je voor altijd zal binden aan hem! Dat is je zwakke plek. Ik heb dat ook, onze dochter is 9 maanden oud. Je haalt je dochter uit bed en eigenlijk zie je 'hem' dan ook. Haar papa is niet meer bij jullie en daardoor loop jij ook nog met een schuldgevoel alhoewel het absoluut niet JOUW schuld is!! Ik herken dat gevoel zooo.
Ik kan ook niet boos worden op hem (van mij is dan nog maar net 2 maanden geleden) maar ik loop hem eigenlijk overal te verdedigen bij iedereen die hem slecht vinden nu. Ik vind hem niet slecht en zou hem direct weer binnen halen mocht hij hier voor de deur staan, ben ik heel eerlijk in. Ook ik wil hem de rug niet toekeren. En ook ik blijf lief als ik hem aan de telefoon spreek over onze dochter.
Het is eigenlijk geen teken van zwakte, denk niet dat je het zo moet zien... je bent moeder.. en draagt ook het verdriet van je dochter, onze dochter is 9 maand maar ik kon ook aan haar merken dat ze merkte dat er iets was veranderd. Dat snijdt je door het hart en zorgt voor nog meer verdriet.
Daarbij ben ik van mening dat er mensen zijn die voor altijd een speciaal plekje in je hart hebben, ik heb dat met mijn ex en ik denk dat jij dat ook hebt met je ex. Is dat erg?? nee denk het niet maar we moeten er wel voor waken dat we niet gaan zitten 'wachten en hopen' want dan blijven we stilstaan.
Hele dikke knuffel
Dommie
Dat klopt, daardoor alleen
Dat klopt, daardoor alleen al zal hij heel bijzonder voor mij blijven. Ik kan helaas niet zeggen dat het totaal om mijn schuld heen is gegaan, maar vind het hoe dan ook geen kwestie van schuld. Iedereen heeft altijd zijn eigen verhaal en eigen fouten.Voor wat betreft dat verdedigen, ja, dat doe ik ook. Bij mijn vriendinnen wil ik nog wel eens op hem kafferen, maar die weten hoe het zit en dat het morgen weer anders kan zijn. Maar bij familie wil ik geen slecht woord over hem horen. Hij is de vader van mijn dochter en hij hoort er nu eenmaal op die manier bij, of ze het leuk vinden of niet.
Weet precies hoe je je voelt, mijn dochter pikt het ook op. Ze huilt al maanden 's nachts, ook een reden dat ik af en toe aan mijn eindje zit. En als ze bij hem is, is er niets aan de hand. Ze is denk ik onbewust bang om hem kwijt te raken. En daaaaaaaar voel ik me behoorlijk schuldig over. Het kind is ook nog nooit zo verwend als de afgelopen maanden. Wil haar nergens te kort in doen, hoewel dit zeker geen troost biedt in de eenzame nachten in haar bedje.... Konden we de tijd maar terugdraaien!
.
.